Recensie
Recensie Netflix-serie 'Lauchhammer - Tod in der Lausitz'
Heeft heel wat meer in huis dan het gemiddelde moordmysterie.
Regie: Till Franzen | Cast: Misel Maticevic (Maik), Odine Johne (Annalena Gottknecht), Marc Hosemann (André Pötschke), Ella Lee (Jackie), Jacob Matschenz (Jannick Wolff), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 44-46 minuten | Jaar: 2022
Vlakbij het Duitse Cottbus wordt het lijk van een meisje aangetroffen. Rechercheur Maik Briegand keert terug naar zijn geboortedorp om deze moord op te lossen en krijgt daarbij hulp van de voor hem onbekende collega Annalena Gottknecht. Het graven gaat echter moeizamer dan gehoopt, want de bewoners erkennen niet graag dat zoiets gruwelijks zo vlak bij huis kan plaatsvinden. En er is sowieso al spanning vanwege aanhoudende drugshandel en klimaatactivisten die zich inzetten voor het sluiten van de kolenmijn die oorspronkelijk de fundering was voor het bestaan van Cottbus.
Netflix lanceerde in dezelfde week twee thrillerseries: hun eigen Amerikaanse productie The Night Agent die vol spanning en sensatie zit en de van het Duitse ARD afkomstige Lauchhammer – Tod in der Lausitz dat een lager tempo heeft. Het is dan ook geen verrassing dat van deze twee de eerstgenoemde de populairste blijkt te zijn. Op zich is dat geen ramp, want het zijn geen sterk vergelijkbare series en The Night Agent mag er best zijn. Maar ondanks dat die meer in de smaak valt is het niet de betere van die twee.
Al in de eerste aflevering wordt duidelijk dat de schrijvers van Lauchhammer gefocust te werk zijn gegaan. Aan de oppervlakte is er een moord die moet worden opgelost, daaronder zitten diepere thema's en veel scènes zijn geïnjecteerd met een subtiele energie. Neem het moment waarop Maik belt met zijn ex-vrouw. Je zou hier een droog telefoongesprek van kunnen maken, maar door op de achtergrond een aerobicsles voor bejaarden te laten plaatsvinden weet men op klassieke doch effectieve manier te voorkomen dat de scène saai wordt.
Dat is slechts een voorbeeld, maar daar komt bij dat een van de thema's 'verandering' is, waardoor die bejaarden op de achtergrond ook daarin hun steentje bijdragen. Het is door de afleveringen heen aanhoudend oud tegen jong, ouderwets tegen modern, traditie tegen verandering. Cottsburg is gebouwd op de opbrengst van kolen, maar kolen verbranden kan tegenwoordig simpelweg niet zomaar meer. Maiks dochter is een klimaatactivist; haar grootmoeder ziet dat als een oorlogsverklaring.
Een terugkerende aanpak van het thema is laten zien hoe mensen ontkennen in wat voor realiteit ze leven. "Een vermoord jong meisje, dat zijn van die dingen die hier nooit gebeuren!" Jawel. De mooie en hechte stad, waar het barst van junks en drughandel. De hardwerkende politie die regelmatig een oogje toeknijpt wat betreft agenten met dubieuze handelingen. Mensen maken zichzelf dingen wijs om verandering af te kunnen stoten.
De schrijvers laten hun focus nergens verzwakken. Van de eerste tot de laatste aflevering blijft het niveau hoog en dan is er gelukkig ook nog eens een spannende afsluiter. Er is echter een consequent minpunt in de dialogen, die erg gekunsteld aandoen. Zelfs voor ons Niederländer is het duidelijk dat dit geen natuurlijke gesprekken zijn. Dit wordt enigszins gebalanceerd door een goede cast die ze geloofwaardig kan overbrengen.
Enkele prachtige plaatsjes van het mijngebied en een gigantische graafmachine (die letterlijk en figuurlijk de aarde loswroet) maken van Lauchhammer een geslaagde 'slow burner'. Er zijn ook wat lichtere momenten die ademruimte bieden te midden van de zware thematiek en het lugubere onderwerp. In tegenstelling tot enkele andere recente Duitse producties die alle luchtigheid verstoppen in de hoop te worden gezien als een kwaliteitsserie, laat Lauchhammer zien dat wanneer je echt goed drama maakt je af en toe best wat licht in de duisternis mag schijnen. Op dat poëtische geneuzel aan het begin van elke aflevering na dan.
Lauchhammer - Tod in der Lausitz is te zien bij Netflix.
Vlakbij het Duitse Cottbus wordt het lijk van een meisje aangetroffen. Rechercheur Maik Briegand keert terug naar zijn geboortedorp om deze moord op te lossen en krijgt daarbij hulp van de voor hem onbekende collega Annalena Gottknecht. Het graven gaat echter moeizamer dan gehoopt, want de bewoners erkennen niet graag dat zoiets gruwelijks zo vlak bij huis kan plaatsvinden. En er is sowieso al spanning vanwege aanhoudende drugshandel en klimaatactivisten die zich inzetten voor het sluiten van de kolenmijn die oorspronkelijk de fundering was voor het bestaan van Cottbus.
Netflix lanceerde in dezelfde week twee thrillerseries: hun eigen Amerikaanse productie The Night Agent die vol spanning en sensatie zit en de van het Duitse ARD afkomstige Lauchhammer – Tod in der Lausitz dat een lager tempo heeft. Het is dan ook geen verrassing dat van deze twee de eerstgenoemde de populairste blijkt te zijn. Op zich is dat geen ramp, want het zijn geen sterk vergelijkbare series en The Night Agent mag er best zijn. Maar ondanks dat die meer in de smaak valt is het niet de betere van die twee.
Al in de eerste aflevering wordt duidelijk dat de schrijvers van Lauchhammer gefocust te werk zijn gegaan. Aan de oppervlakte is er een moord die moet worden opgelost, daaronder zitten diepere thema's en veel scènes zijn geïnjecteerd met een subtiele energie. Neem het moment waarop Maik belt met zijn ex-vrouw. Je zou hier een droog telefoongesprek van kunnen maken, maar door op de achtergrond een aerobicsles voor bejaarden te laten plaatsvinden weet men op klassieke doch effectieve manier te voorkomen dat de scène saai wordt.
Dat is slechts een voorbeeld, maar daar komt bij dat een van de thema's 'verandering' is, waardoor die bejaarden op de achtergrond ook daarin hun steentje bijdragen. Het is door de afleveringen heen aanhoudend oud tegen jong, ouderwets tegen modern, traditie tegen verandering. Cottsburg is gebouwd op de opbrengst van kolen, maar kolen verbranden kan tegenwoordig simpelweg niet zomaar meer. Maiks dochter is een klimaatactivist; haar grootmoeder ziet dat als een oorlogsverklaring.
Een terugkerende aanpak van het thema is laten zien hoe mensen ontkennen in wat voor realiteit ze leven. "Een vermoord jong meisje, dat zijn van die dingen die hier nooit gebeuren!" Jawel. De mooie en hechte stad, waar het barst van junks en drughandel. De hardwerkende politie die regelmatig een oogje toeknijpt wat betreft agenten met dubieuze handelingen. Mensen maken zichzelf dingen wijs om verandering af te kunnen stoten.
De schrijvers laten hun focus nergens verzwakken. Van de eerste tot de laatste aflevering blijft het niveau hoog en dan is er gelukkig ook nog eens een spannende afsluiter. Er is echter een consequent minpunt in de dialogen, die erg gekunsteld aandoen. Zelfs voor ons Niederländer is het duidelijk dat dit geen natuurlijke gesprekken zijn. Dit wordt enigszins gebalanceerd door een goede cast die ze geloofwaardig kan overbrengen.
Enkele prachtige plaatsjes van het mijngebied en een gigantische graafmachine (die letterlijk en figuurlijk de aarde loswroet) maken van Lauchhammer een geslaagde 'slow burner'. Er zijn ook wat lichtere momenten die ademruimte bieden te midden van de zware thematiek en het lugubere onderwerp. In tegenstelling tot enkele andere recente Duitse producties die alle luchtigheid verstoppen in de hoop te worden gezien als een kwaliteitsserie, laat Lauchhammer zien dat wanneer je echt goed drama maakt je af en toe best wat licht in de duisternis mag schijnen. Op dat poëtische geneuzel aan het begin van elke aflevering na dan.
Lauchhammer - Tod in der Lausitz is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
