Recensie
Recensie Disney+-serie 'The Muppets Mayhem'
Erg grappig, maar bekende scènes overdoen met Muppets maakt het niet spontaan origineel.
Regie: Matt Sohn, Kimmy Gatewood, Robert Cohen | Cast: Lilly Singh (Nora Singh), Dave Goelz (Zoot, Jimmy Shoe, Waldorf - stem), Eric Jacobson (Animal - stem), Leslie Carrara-Rudolph (Penny Waxman - stem), Peter Linz (Lips, Statler - stem), Bill Barretta (Dr. Teeth, Davis Cactus, Gerald Teeth Jr. - stem), David Rudman (Janice - stem), Matt Vogel (Sgt. Floyd Pepper - stem), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 26-32 minuten | Jaar: 2023
In 1976 verscheen het eerste seizoen van The Muppet Show, waarin Jim Henson een paar van zijn eigen poppen uit Sesamstraat gebruikte om een variétéshow voor volwassenen te maken. De stoffen personages werden culturele iconen, inclusief die van de huisband. Eens in de zoveel tijd verschijnt er weer een nieuw Muppetproject en de meest recente toevoeging op Disney+ is geheel gericht op deze muzikanten. Hun persoonlijkheden zijn helemaal eigen, maar hun verhaal is helaas dat van vele andere bands.
Nora leert dat het platenlabel waarvoor ze werkt gaat sluiten. Ze zoekt naar een oplossing en ontdekt dat Dr. Teeth and the Electric Mayhem, de Muppetband, ze nog een album is verschuldigd. Nora haalt de band naar Los Angeles zodat ze de opnamestudio in kunnen duiken, maar dat blijkt een onmogelijk taak met deze kunstzinnige vrije geesten.
Dankzij de vele herhalingen van The Muppet Show in de jaren tachtig zijn Kermit en consorten pure nostalgie voor Generatie X. Voor deze miniserie gaf Disney dan ook de teugels aan de man die daar alles van weet: Adam F. Goldberg, de maker van The Goldbergs. Hij pakt deze serie aan op precies dezelfde manier als de sitcom over zijn eigen familie.
Wat houdt dat in? Dat het persoonlijke drama oppervlakkig is en dat clichématige momenten uit films nog eens worden overgedaan maar dan door de personages van deze serie. In zijn eigen serie was dat even grappig totdat de lol er af was, in The Muppets Mayhem wordt daarmee het niveau van de serie laag gehouden. Bandleden die hun draai moeten vinden onder druk, dominante ouders die een lid komen ophalen, botsende ego's – het is allemaal al zo vaak gedaan.
De humor maakt de serie het bekijken waard. Zoals dat vaak het geval is met succesvolle sitcoms zijn de Muppetbandleden typetjes met een unieke individuele persoonlijkheid, die wordt gebruikt om de grappen mee te maken. Neem bijvoorbeeld Janice: zelfs al is het 2023, zij is nog steeds die onvervalste zweverige hippiechick met een Californisch accent. Zij en alle anderen zijn personages met karakters die al tientallen jaren vaststaan en daar wordt goed gebruikt van gemaakt.
De enige nieuwe Muppet is de oude vrouw die eigenaar is van het platenlabel, Penny Waxman. In haar eerste scène is het meteen duidelijk wat voor pluchen vlees je in de kuip hebt. Ze heeft ook haar eigen bizarre kenmerk: Penny houdt van pittig eten, hoe heter hoe beter. Voor de rest zijn alle nieuwkomers mensen, met Nora als hoofdpersonage.
Zij zijn vele malen vlakker en hun persoonlijke verhaallijntjes boeien dan ook echt voor geen meter. Oudere kijkers herkennen wellicht acteur Tahj Mowry die als jong kind een kleine rol had in Full House als het schoolvriendje van Michelle. Zijn groupiepersonage, Nora, haar zus en JJ zijn de enige vier vaste castleden die de menselijke link zijn in het poppenavontuur. Onbekend en oninteressant.
Voor de rest barst het van de cameo's van beroemdheden, voornamelijk uit de muziekindustrie, maar ook Morgan Freeman komt even voorbij om weer te bewijzen dat hij een komediegenie is door zijn rol doodserieus te spelen. Meestal werkt het, maar soms is het geforceerd. Nora koppelt de rockband bijvoorbeeld aan producer Zedd. Muziek is Nora's hobby sinds ze kind was, dus haar idee om de muzikanten samen te laten werken met iemand die elektronische beats maakt slaat nergens op.
De liedjes die de band wel speelt zijn allemaal covers, voornamelijk van nummers uit de jaren tachtig en eerder. Er is godzijdank niet bespaard op het budget voor echte muzikanten die spelen wat de Muppets zogenaamd ten gehore brengen. Weliswaar in de studio opgenomen, maar alle optredens zijn retestrak. Aangezien deze serie gaat over een ervaren band is het goed dat dit aspect respectvol is aangepakt.
Waar elk intro van The Muppet Show eindigde met Zoot die op zijn saxofoon blies waarna iets geks gebeurde, mag diezelfde Muppet hier elke aflevering afsluiten met het maken van een polaroid met een onverwacht gevolg. Daarna verschijnt nog even een jeugdfoto in beeld van Adam F. Goldberg met een Muppetknuffel als bewijs dat hij echt met ze is opgegroeid. Het mag dan niet bijster origineel zijn, de personages zijn volledig intact gebleven en sterk ingezet. Wat zeker vaststaat is dat als dit een echte band was deze zeker volle zalen zou trekken.
The Muppets Mayhem is te zien bij Disney+.
In 1976 verscheen het eerste seizoen van The Muppet Show, waarin Jim Henson een paar van zijn eigen poppen uit Sesamstraat gebruikte om een variétéshow voor volwassenen te maken. De stoffen personages werden culturele iconen, inclusief die van de huisband. Eens in de zoveel tijd verschijnt er weer een nieuw Muppetproject en de meest recente toevoeging op Disney+ is geheel gericht op deze muzikanten. Hun persoonlijkheden zijn helemaal eigen, maar hun verhaal is helaas dat van vele andere bands.
Nora leert dat het platenlabel waarvoor ze werkt gaat sluiten. Ze zoekt naar een oplossing en ontdekt dat Dr. Teeth and the Electric Mayhem, de Muppetband, ze nog een album is verschuldigd. Nora haalt de band naar Los Angeles zodat ze de opnamestudio in kunnen duiken, maar dat blijkt een onmogelijk taak met deze kunstzinnige vrije geesten.
Dankzij de vele herhalingen van The Muppet Show in de jaren tachtig zijn Kermit en consorten pure nostalgie voor Generatie X. Voor deze miniserie gaf Disney dan ook de teugels aan de man die daar alles van weet: Adam F. Goldberg, de maker van The Goldbergs. Hij pakt deze serie aan op precies dezelfde manier als de sitcom over zijn eigen familie.
Wat houdt dat in? Dat het persoonlijke drama oppervlakkig is en dat clichématige momenten uit films nog eens worden overgedaan maar dan door de personages van deze serie. In zijn eigen serie was dat even grappig totdat de lol er af was, in The Muppets Mayhem wordt daarmee het niveau van de serie laag gehouden. Bandleden die hun draai moeten vinden onder druk, dominante ouders die een lid komen ophalen, botsende ego's – het is allemaal al zo vaak gedaan.
De humor maakt de serie het bekijken waard. Zoals dat vaak het geval is met succesvolle sitcoms zijn de Muppetbandleden typetjes met een unieke individuele persoonlijkheid, die wordt gebruikt om de grappen mee te maken. Neem bijvoorbeeld Janice: zelfs al is het 2023, zij is nog steeds die onvervalste zweverige hippiechick met een Californisch accent. Zij en alle anderen zijn personages met karakters die al tientallen jaren vaststaan en daar wordt goed gebruikt van gemaakt.
De enige nieuwe Muppet is de oude vrouw die eigenaar is van het platenlabel, Penny Waxman. In haar eerste scène is het meteen duidelijk wat voor pluchen vlees je in de kuip hebt. Ze heeft ook haar eigen bizarre kenmerk: Penny houdt van pittig eten, hoe heter hoe beter. Voor de rest zijn alle nieuwkomers mensen, met Nora als hoofdpersonage.
Zij zijn vele malen vlakker en hun persoonlijke verhaallijntjes boeien dan ook echt voor geen meter. Oudere kijkers herkennen wellicht acteur Tahj Mowry die als jong kind een kleine rol had in Full House als het schoolvriendje van Michelle. Zijn groupiepersonage, Nora, haar zus en JJ zijn de enige vier vaste castleden die de menselijke link zijn in het poppenavontuur. Onbekend en oninteressant.
Voor de rest barst het van de cameo's van beroemdheden, voornamelijk uit de muziekindustrie, maar ook Morgan Freeman komt even voorbij om weer te bewijzen dat hij een komediegenie is door zijn rol doodserieus te spelen. Meestal werkt het, maar soms is het geforceerd. Nora koppelt de rockband bijvoorbeeld aan producer Zedd. Muziek is Nora's hobby sinds ze kind was, dus haar idee om de muzikanten samen te laten werken met iemand die elektronische beats maakt slaat nergens op.
De liedjes die de band wel speelt zijn allemaal covers, voornamelijk van nummers uit de jaren tachtig en eerder. Er is godzijdank niet bespaard op het budget voor echte muzikanten die spelen wat de Muppets zogenaamd ten gehore brengen. Weliswaar in de studio opgenomen, maar alle optredens zijn retestrak. Aangezien deze serie gaat over een ervaren band is het goed dat dit aspect respectvol is aangepakt.
Waar elk intro van The Muppet Show eindigde met Zoot die op zijn saxofoon blies waarna iets geks gebeurde, mag diezelfde Muppet hier elke aflevering afsluiten met het maken van een polaroid met een onverwacht gevolg. Daarna verschijnt nog even een jeugdfoto in beeld van Adam F. Goldberg met een Muppetknuffel als bewijs dat hij echt met ze is opgegroeid. Het mag dan niet bijster origineel zijn, de personages zijn volledig intact gebleven en sterk ingezet. Wat zeker vaststaat is dat als dit een echte band was deze zeker volle zalen zou trekken.
The Muppets Mayhem is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
