Recensie
Recensie Netflix-serie 'Pax Massilia'
Een gangbare cocktail van afpersing, corrupte dealtjes en persoonlijke afrekeningen.
Regie: Olivier Marchal, Ivan Fegyveres | Scenario: Kamel Guemra, Morade Aissaoui, Sledge Bidounga | Cast: Jeanne Goursaud (Alice Vidal), Nicolas Duvauchelle (Franck Murillo), Tewfik Jallab (Lyès Benamar), e.a.| Afleveringen: 6 | Speelduur: 48-56 minuten | Jaar: 2023
Aan de zonnige zuidkust van Frankrijk is het goed toeven, maar toch rijden sommige toeristen met een grote boog om de grootste havenstad heen. Al jaren rijzen de criminaliteitscijfers juist in het prachtige Marseille de pan uit. De onderhoudende, maar overdadige misdaadserie Pax Massilia biedt wat dat betreft geen enkel zicht op verbetering: het plaatselijke drugscircuit wordt verbeeld als een giftige cocktail van afpersing, corrupte dealtjes en persoonlijke afrekeningen.
"Een wolf die is gebeten door honden blijft een wolf", leest het citaat dat de wereld van Pax Massilia inleidt. Rechtvaardige, gezagsgetrouwe wetshandhavers zijn in dit Marseille als Sinterklaas: vroeg of laat geloof je niet meer in het bestaan ervan. Hoofdagent Lyès Benamar is in dat kader de onvermijdelijke antiheld, die als enige daadkrachtig genoeg lijkt om de omvangrijke drugshandel enigszins aan banden te leggen. Daarvoor gebruikt hij wel onorthodoxe methoden.
Het is knap hoe de makers in slechts zes afleveringen sympathie weten te kweken voor een autoritaire, corrupte teamleider en zijn nietsontziende collega's. De serie is amper tien minuten oud als Benamar een ongelukkige pion in het plaatselijke drugsnetwerk met zijn hoofd tussen autodeur en autoweg klemt. Het lijdt op dat moment al geen enkele twijfel dat de definitie van politie in Marseille wat is opgerekt en toch is het goed mogelijk dat je na verloop van tijd wat begrip voor dit 'pragmatische' team gaat opbrengen.
Dat laatste komt doordat niet alleen de agenten, maar ook de drugscriminelen een concreet achtergrondverhaal meekrijgen. Twee prominente dealers in Pax Massilia, de dood gewaande Franck Murillo en de uit Dubai overgevlogen Ali Saïdi, handelen niet alleen uit geldlust, maar ook omdat ze zijn geraakt door verdwaalde kogels en persoonlijke afrekeningen. Bovendien roept het rancuneuze optreden van Victor Miranda, een bemoeizuchtige handhaver, een overtreffend onbegrip op voor de manier waarop Benamar en zijn team van hogerhand onder druk worden gezet.
Van de drugsbaas die met zijn gedoogde monopolie de kleinere criminaliteit bedwingt tot de jonge vrouwelijke rekruut die met wraakmotieven naar Marseille afreist: het scenario van deze misdaadserie is volledig uitgetekend. Helaas tot op het punt dat oorzaak en gevolg te veel in elkaars voorspelbare verlengde komen te liggen. De talloze wraakacties zullen kijkers in ieder geval bij de les houden, maar wat dosering en een meer luchtige dynamiek had Pax Massilia goed gedaan. "Het komt waarschijnlijk niet meer goed," lijken de makers te fluisteren, "maar als je hier eenmaal bent, wil je misschien ook niet meer weg."
Pax Massilia is te zien bij Netflix.
Aan de zonnige zuidkust van Frankrijk is het goed toeven, maar toch rijden sommige toeristen met een grote boog om de grootste havenstad heen. Al jaren rijzen de criminaliteitscijfers juist in het prachtige Marseille de pan uit. De onderhoudende, maar overdadige misdaadserie Pax Massilia biedt wat dat betreft geen enkel zicht op verbetering: het plaatselijke drugscircuit wordt verbeeld als een giftige cocktail van afpersing, corrupte dealtjes en persoonlijke afrekeningen.
"Een wolf die is gebeten door honden blijft een wolf", leest het citaat dat de wereld van Pax Massilia inleidt. Rechtvaardige, gezagsgetrouwe wetshandhavers zijn in dit Marseille als Sinterklaas: vroeg of laat geloof je niet meer in het bestaan ervan. Hoofdagent Lyès Benamar is in dat kader de onvermijdelijke antiheld, die als enige daadkrachtig genoeg lijkt om de omvangrijke drugshandel enigszins aan banden te leggen. Daarvoor gebruikt hij wel onorthodoxe methoden.
Het is knap hoe de makers in slechts zes afleveringen sympathie weten te kweken voor een autoritaire, corrupte teamleider en zijn nietsontziende collega's. De serie is amper tien minuten oud als Benamar een ongelukkige pion in het plaatselijke drugsnetwerk met zijn hoofd tussen autodeur en autoweg klemt. Het lijdt op dat moment al geen enkele twijfel dat de definitie van politie in Marseille wat is opgerekt en toch is het goed mogelijk dat je na verloop van tijd wat begrip voor dit 'pragmatische' team gaat opbrengen.
Dat laatste komt doordat niet alleen de agenten, maar ook de drugscriminelen een concreet achtergrondverhaal meekrijgen. Twee prominente dealers in Pax Massilia, de dood gewaande Franck Murillo en de uit Dubai overgevlogen Ali Saïdi, handelen niet alleen uit geldlust, maar ook omdat ze zijn geraakt door verdwaalde kogels en persoonlijke afrekeningen. Bovendien roept het rancuneuze optreden van Victor Miranda, een bemoeizuchtige handhaver, een overtreffend onbegrip op voor de manier waarop Benamar en zijn team van hogerhand onder druk worden gezet.
Van de drugsbaas die met zijn gedoogde monopolie de kleinere criminaliteit bedwingt tot de jonge vrouwelijke rekruut die met wraakmotieven naar Marseille afreist: het scenario van deze misdaadserie is volledig uitgetekend. Helaas tot op het punt dat oorzaak en gevolg te veel in elkaars voorspelbare verlengde komen te liggen. De talloze wraakacties zullen kijkers in ieder geval bij de les houden, maar wat dosering en een meer luchtige dynamiek had Pax Massilia goed gedaan. "Het komt waarschijnlijk niet meer goed," lijken de makers te fluisteren, "maar als je hier eenmaal bent, wil je misschien ook niet meer weg."
Pax Massilia is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
