Recensie
Recensie Netflix-serie 'Pícaro: El Pequeño Nicolás'
Vlakke documentaire over een gewiekste tiener die zich fluitend naar de top blufte, maar dat zwaar moest bekopen.
Regie: Tomás Ocaña | Afleveringen: 3 | Speelduur: 43-60 minuten | Jaar: 2024
Francisco Nicolás Gómez Iglesias is een doorsnee puber uit een middenklassegezin met niet al te grote dromen. Wanneer zijn ouders hem naar een eliteschool sturen, komt hij in contact met de koters van politici en miljonairs. Machtslust ontwaakt en door sluw spel klimt Francisco steeds hogerop, nota bene tot aan de koninklijke familie. Grootschalige identiteitsfraude en zijn ogenschijnlijke ongrijpbaarheid geven hem de bijnaam El Pequeño Nicolás ('de kleine Nicolás'). Francisco wordt zelfs een razendpopulaire televisiepersoonlijkheid. Deze faam laat hij zich echter iets te goed smaken, want hoogmoed komt voor de val.
Hoe onwerkelijk het ook lijkt, alle buitengewone gebeurtenissen in de driedelige documentaire Pícaro: El Pequeño Nicolás zijn waargebeurd. Van een dubbelleven vol bluf tot een heuse uitnodiging voor de kroning van de Spaanse koning. Met mooie praatjes leidt Francisco iedereen om de tuin en doet hij zich beter voor dan de middelmatige rechtenstudent die hij eigenlijk is. Zijn tijdlijn is voer voor een actiefilm doordrenkt van intrige, maar de makers leggen de nadruk helaas op een samensmelting van interviews en archiefbeelden.
Francisco's verhaal was waarschijnlijk beter uit de verf gekomen als film. Zijn bizarre leven zit zo bomvol eigenaardigheden dat het te absurd is om enkel een opsomming van de feiten in een documentaire te plempen. Want daarin zit hem het lelijke: alle duizenden mensen die aan het woord komen hebben een krankzinnig ingewikkelde anekdote te vertellen of zijn amper te volgen omdat ze verdrinken in hun eigen leugens. Tel daar al het gedraai in smerige zaakjes bij op en je zit na een kwartier tureluurs op de bank.
Zoals bij iedere documentaire juicht elke spreker het hardst voor zichzelf. Niemand weet natuurlijk ergens van en iedereen vindt zichzelf onschuldig. Vooral de sjieke kliek waar Francisco zich graag mee omringd kijkt steevast alsof er water brandt, waardoor de documentaire soms doodslaat. Had dan een andere set figuren voor de camera gezet. Om het geheel wat sjeu te geven wordt de wandel van de jonge zwendelaar opgeleukt door een flashy animatie van een bordspel. Pionnetjes schuiven per mijlpaal over een afgekeken Levensweg en scheppen overzicht in een onrustig uitgevoerde serie.
Pícaro: El Pequeño Nicolás is hard werken. Als je niet elke minuut met de ondertiteling verkleefd bent, ben je het bokje. Zodra je een woord mist, tuimel je al in de volgende stortvloed aan informatie. Daarnaast wordt het verhaal te beknopt weergegeven en voelt de verstrekte waarheid, van zowel betrokkenen als makers, zeer onvolledig. En een documentaire waarbij je na elke verwikkeling neigt naar een Googlesessie, is amper sterren waard. Toegegeven, ik heb zelden zo'n briljante charlatan gezien als de Kleine Nicolás. Maar ook zeker wel betere documentaires.
Pícaro: El Pequeño Nicolás is te zien bij Netflix.
Francisco Nicolás Gómez Iglesias is een doorsnee puber uit een middenklassegezin met niet al te grote dromen. Wanneer zijn ouders hem naar een eliteschool sturen, komt hij in contact met de koters van politici en miljonairs. Machtslust ontwaakt en door sluw spel klimt Francisco steeds hogerop, nota bene tot aan de koninklijke familie. Grootschalige identiteitsfraude en zijn ogenschijnlijke ongrijpbaarheid geven hem de bijnaam El Pequeño Nicolás ('de kleine Nicolás'). Francisco wordt zelfs een razendpopulaire televisiepersoonlijkheid. Deze faam laat hij zich echter iets te goed smaken, want hoogmoed komt voor de val.
Hoe onwerkelijk het ook lijkt, alle buitengewone gebeurtenissen in de driedelige documentaire Pícaro: El Pequeño Nicolás zijn waargebeurd. Van een dubbelleven vol bluf tot een heuse uitnodiging voor de kroning van de Spaanse koning. Met mooie praatjes leidt Francisco iedereen om de tuin en doet hij zich beter voor dan de middelmatige rechtenstudent die hij eigenlijk is. Zijn tijdlijn is voer voor een actiefilm doordrenkt van intrige, maar de makers leggen de nadruk helaas op een samensmelting van interviews en archiefbeelden.
Francisco's verhaal was waarschijnlijk beter uit de verf gekomen als film. Zijn bizarre leven zit zo bomvol eigenaardigheden dat het te absurd is om enkel een opsomming van de feiten in een documentaire te plempen. Want daarin zit hem het lelijke: alle duizenden mensen die aan het woord komen hebben een krankzinnig ingewikkelde anekdote te vertellen of zijn amper te volgen omdat ze verdrinken in hun eigen leugens. Tel daar al het gedraai in smerige zaakjes bij op en je zit na een kwartier tureluurs op de bank.
Zoals bij iedere documentaire juicht elke spreker het hardst voor zichzelf. Niemand weet natuurlijk ergens van en iedereen vindt zichzelf onschuldig. Vooral de sjieke kliek waar Francisco zich graag mee omringd kijkt steevast alsof er water brandt, waardoor de documentaire soms doodslaat. Had dan een andere set figuren voor de camera gezet. Om het geheel wat sjeu te geven wordt de wandel van de jonge zwendelaar opgeleukt door een flashy animatie van een bordspel. Pionnetjes schuiven per mijlpaal over een afgekeken Levensweg en scheppen overzicht in een onrustig uitgevoerde serie.
Pícaro: El Pequeño Nicolás is hard werken. Als je niet elke minuut met de ondertiteling verkleefd bent, ben je het bokje. Zodra je een woord mist, tuimel je al in de volgende stortvloed aan informatie. Daarnaast wordt het verhaal te beknopt weergegeven en voelt de verstrekte waarheid, van zowel betrokkenen als makers, zeer onvolledig. En een documentaire waarbij je na elke verwikkeling neigt naar een Googlesessie, is amper sterren waard. Toegegeven, ik heb zelden zo'n briljante charlatan gezien als de Kleine Nicolás. Maar ook zeker wel betere documentaires.
Pícaro: El Pequeño Nicolás is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
