Recensie
'Crooks': een shot heroïne van Duitse makelij
Dit uiterst verslavende Duitse gangsterverhaal zal Guy Ritchie doen watertanden.
Regie:Marvin Kren, Cüneyt Kaya | Cast: Frederick Lau (Charly), Christoph Krutzler (Joseph Muckstein), Svenja Jung (Samira), Karl Welunschek (Franz Bachofner), Georg Friedrich (Joe Berger), Erdal Yıldız (Hassan), Lukas Watzl (Rio Bachofner), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 39-66 minuten | Jaar: 2024
Je mag van de Duitse productie Crooks alle clichés uit het gangstergenre en personages met maar weinig diepgang verwachten. Toch zal eenieder die begint te kijken niet meer kunnen stoppen. Deze serie heeft namelijk een hoog tempo en de makers zorgen voor de ene verrassende wending na de andere. Zelfs ongeloofwaardigheden zullen je niet afremmen.
Maker Marvin Kren baseert zich op Claude Sautets Classe Tous Risques, een Franse film noir uit 1960 over een gangster die zijn jongere collega op sleeptouw neemt, maar boetseert de serie meer naar de verhalende aanpak van Britse genrefilmers als John Mackenzie, Mike Hodges, Matthew Vaughn en Guy Ritchie. Kren is echter niet geïnteresseerd in kleurrijke protagonisten. De kracht van deze rechtlijnige serie zit hem in de constructie van de narratief.
Voormalige crimineel Charly heeft in Berlijn een nieuw leven opgebouwd als slotenmaker en brave echtgenoot en vader, maar zijn vroegere kornuiten uit het Slavische misdaadmilieu dwingen hem deel te nemen aan een inbraak. Hij moet een oude roebel uit het tijdperk van tsarina Catharina de Grote stelen uit de kluis van een Arabische maffiabende. Het muntstuk zal vervolgens door Oostenrijkse chauffeur Joseph in Wenen worden afgeleverd aan de plaatselijke gangsterbaas die in opdracht werkt van een Rus.
Een saaie klus, mits alles vlotjes verloopt. Uiteraard gaat werkelijk alles mis en wordt Charly het doelwit van het groeiend aantal gangsterbendes van allerlei verschillende nationaliteiten. Hij kan niet anders dan met zijn familie naar Marseille vluchten, maar ook die ontsnappingspoging kent heel wat hindernissen. Door de actie al heel vroeg parallel te laten afspelen in Berlijn, Wenen en Marseille, krijgt het gangsterdrama de vorm van een roadmovie met internationale allure.
Vanaf de start flitsen de betere Guy Ritchie-films als Lock, Stock and Two Smoking Barrels, Snatch en The Gentlemen door je hoofd, met als verschil dat de gangsters van Ritchie sterker getypeerd en grappiger zijn. Charly is zelfs ronduit saai. Het enige wat hem karakteriseert is het beschermen van zijn minstens zo saaie familie. Chauffeur Joseph, een personage dat meer en meer naar de voorgrond treedt, krijgt een interessantere spanningsboog mee. De leukste gangsters zijn nevenpersonages: de gewetenloze Oostenrijkse peetvader die een grote liefde koestert voor zijn idiote zoon en de levenslustige leider van de Algerijnse bende.
Er zit niet veel humor in de banale dialogen, maar het constante geblunder tijdens crisismomenten, het contrast tussen Duitsers en Oostenrijkers en de bizarre interactie tussen Arabieren en Algerijnen geven de serie een komische ondertoon mee. Jawel, er kan gelachen worden met deze Duitse productie. Zodra iemand een plan maakt, vraag je je als kijker direct af hoe snel en op welke manier dat in de mist zal gaan.
Crooks kan je makkelijk met de grond gelijk maken. De regie mist een persoonlijke stijl – we zijn hier mijlenver verwijderd van de cinema van Jean-Pierre Melville – en zoals de lijken stapelen de onwaarschijnlijkheden zich op. Maar tijdens het kijken wil je daar niet aan denken. Je moet kijken, want de serie is als heroïne. Wie aan de eerste aflevering begint, weet wat hem of haar te wachten staat.
Crooks is te zien bij Netflix.
Je mag van de Duitse productie Crooks alle clichés uit het gangstergenre en personages met maar weinig diepgang verwachten. Toch zal eenieder die begint te kijken niet meer kunnen stoppen. Deze serie heeft namelijk een hoog tempo en de makers zorgen voor de ene verrassende wending na de andere. Zelfs ongeloofwaardigheden zullen je niet afremmen.
Maker Marvin Kren baseert zich op Claude Sautets Classe Tous Risques, een Franse film noir uit 1960 over een gangster die zijn jongere collega op sleeptouw neemt, maar boetseert de serie meer naar de verhalende aanpak van Britse genrefilmers als John Mackenzie, Mike Hodges, Matthew Vaughn en Guy Ritchie. Kren is echter niet geïnteresseerd in kleurrijke protagonisten. De kracht van deze rechtlijnige serie zit hem in de constructie van de narratief.
Voormalige crimineel Charly heeft in Berlijn een nieuw leven opgebouwd als slotenmaker en brave echtgenoot en vader, maar zijn vroegere kornuiten uit het Slavische misdaadmilieu dwingen hem deel te nemen aan een inbraak. Hij moet een oude roebel uit het tijdperk van tsarina Catharina de Grote stelen uit de kluis van een Arabische maffiabende. Het muntstuk zal vervolgens door Oostenrijkse chauffeur Joseph in Wenen worden afgeleverd aan de plaatselijke gangsterbaas die in opdracht werkt van een Rus.
Een saaie klus, mits alles vlotjes verloopt. Uiteraard gaat werkelijk alles mis en wordt Charly het doelwit van het groeiend aantal gangsterbendes van allerlei verschillende nationaliteiten. Hij kan niet anders dan met zijn familie naar Marseille vluchten, maar ook die ontsnappingspoging kent heel wat hindernissen. Door de actie al heel vroeg parallel te laten afspelen in Berlijn, Wenen en Marseille, krijgt het gangsterdrama de vorm van een roadmovie met internationale allure.
Vanaf de start flitsen de betere Guy Ritchie-films als Lock, Stock and Two Smoking Barrels, Snatch en The Gentlemen door je hoofd, met als verschil dat de gangsters van Ritchie sterker getypeerd en grappiger zijn. Charly is zelfs ronduit saai. Het enige wat hem karakteriseert is het beschermen van zijn minstens zo saaie familie. Chauffeur Joseph, een personage dat meer en meer naar de voorgrond treedt, krijgt een interessantere spanningsboog mee. De leukste gangsters zijn nevenpersonages: de gewetenloze Oostenrijkse peetvader die een grote liefde koestert voor zijn idiote zoon en de levenslustige leider van de Algerijnse bende.
Er zit niet veel humor in de banale dialogen, maar het constante geblunder tijdens crisismomenten, het contrast tussen Duitsers en Oostenrijkers en de bizarre interactie tussen Arabieren en Algerijnen geven de serie een komische ondertoon mee. Jawel, er kan gelachen worden met deze Duitse productie. Zodra iemand een plan maakt, vraag je je als kijker direct af hoe snel en op welke manier dat in de mist zal gaan.
Crooks kan je makkelijk met de grond gelijk maken. De regie mist een persoonlijke stijl – we zijn hier mijlenver verwijderd van de cinema van Jean-Pierre Melville – en zoals de lijken stapelen de onwaarschijnlijkheden zich op. Maar tijdens het kijken wil je daar niet aan denken. Je moet kijken, want de serie is als heroïne. Wie aan de eerste aflevering begint, weet wat hem of haar te wachten staat.
Crooks is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Crooks te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
