Regie: Michael Patrick King, Anu Valia, Julie Rottenberg | Cast: Sarah Jessica Parker (Carrie Bradshaw), Cynthia Nixon (Miranda Hobbes), Kristin Davis (Charlotte York), John Corbett (Aidan Shaw), Sarita Choudhury (Seema Patel), Mario Cantone (Anthony Marentino), e.a. | Afleveringen: 12 | Speelduur: 29-45 minuten | Jaar: 2025

Een paar weken geleden werd menigeen verrast door het nieuws dat And Just Like That... zou eindigen met het derde seizoen. Misschien is dat maar goed ook. Want hoewel het weerzien met Carrie, Miranda en Charlotte best voor een paar vermakelijke momenten heeft gezorgd, kan het slotseizoen de zorgvuldig opgebouwde puinhoop die de Sex and the City-reïncarnatie is geworden niet meer bij elkaar vegen.

Seizoen drie draait weer vooral om de liefdesperikelen van de dames. Dat is natuurlijk de kern van de formule, maar de originele serie voegde daar ongekend expliciete, avontuurlijke en zelfbewuste sekslevens aan toe. Die laag is in And Just Like That... nagenoeg onbestaand, waardoor de meeste verhaallijnen het niveau van een matige romantische komedie niet ontstijgen. Erger nog, in de meeste gevallen weten de schrijvers het ooit zo emancipatoire karakter van Sex and the City langzaam te verstikken. Met name in het liefdesleven van Carrie, die nog steeds gelooft in een tweede kans met haar tweede grote liefde Aidan.

Ten tijde van Sex and the City was er onder fans een gezonde rivaliteit tussen Team Big (die andere grote liefde) en Team Aidan. Na het derde seizoen kan die laatste groep de spandoeken thuislaten. Het door veel fans ooit zo geliefde personage ontpopt zich tot een bijna toxische man die Carrie aan het lijntje houdt terwijl hij zelf nog steeds geen vrede heeft gesloten met hun verleden. Hoewel hij naar Virginia is terugverhuisd vanwege de puberperikelen van een van zijn zoons, is het vooral Aidan zelf die zich herhaaldelijk gedraagt als een kind dat zijn zin niet krijgt.

Ondertussen zit Carrie braaf in haar lijvige woning te wachten tot hij weer eens een keer tijd en aandacht voor haar heeft. Volgens onze ooit zo geëmancipeerde hoofdpersoon is het in een moderne en volwassen relatie belangrijk om elkaar ruimte en vertrouwen geven. Alleen ziet elke echt volwassen en zelfstandige vrouw dat Carrie vooral wanhopig smacht naar iets wat ze nooit zal krijgen. En dat maakt de ontwikkeling van deze relatie eerder treurig dan vooruitstrevend.

Iets minder teleurstellend zijn de ontwikkelingen in de levens van sommige andere personages. Miranda's lesbische ontdekkingsreis ontspoorde in de eerste twee seizoenen nog omdat de schrijvers met het non-binaire personage Che wanhopig probeerden nog wat kleuren van de regenboogvlag af te tikken. Nu lijkt het haar daadwerkelijk te lukken om een romance op te bouwen die past bij het sterke individualistische karakter van de meest zakelijke van de originele drie vriendinnen.

Seema begint ondertussen een affaire met een knappe tuinman, wat leidt tot de enige ouderwets zinderende en soms heerlijk ongemakkelijke seksscènes van dit seizoen. En Kirstin Davis laat haar beste acteerwerk zien wanneer Charlotte en Harry voor een medische uitdaging komen te staan. Maar ook die verhaallijn ontspoort uiteindelijk in slapstickachtige meligheid, waardoor de geloofwaardigheid van deze personages net zo wordt uitgehold als die van Carrie. Om nog maar te zwijgen over de online al breed uitgemeten schrijfslordigheid rondom het overlijden van de vader van LTW.

Eerlijk is eerlijk, ook Sex and the City en de vorige seizoenen van And Just Like That... werden door de meesten niet bekeken voor de kwaliteit van het verhaal. De prachtige aankleding, de jaloersmakend vrije levens en de aaneenrijging van droomlocaties in New York vormden een even zo belangrijk element van de aantrekkingskracht als de sekslevens en romances van de vriendinnen. Met die eerste zit het ook in dit laatste seizoen wel goed. Alle dames, met name Carrie, dartelen keer op keer in de prachtigste creaties door de straten van Manhattan.

Maar helaas is het met die vrije levens dus wat minder goed gesteld. En je hoeft ook niet mee te schrijven als je leuke barretjes of terrasjes zoekt voor je volgende trip naar de Big Apple. Dat de dames een dagje ouder zijn betekent blijkbaar dat je vooral rondhangt in de piemelbakkerij van je 'gay best friend' of gewoon een lekker huisfeest geeft. Iets wat Carrie in de jaren negentig nog gehaat zou hebben.

Richting het einde probeert Carrie nog een stukje van haar ooit zo vrijgevochten levensinstelling terug te claimen. Alleen wekken de onverwacht toegevoegde laatste afleveringen de indruk nogal overhaast te zijn geschreven, waardoor het nooit tot een echt waardig einde komt voor Carrie en haar vriendinnen. Jammer, want die vrije, hardwerkende, zelfstandige vrouwen hadden juist aan het einde meer seks en zeker meer city verdiend.

Stephen King’s verhalen worden al decennia gretig verfilmd, lang niet altijd succesvol en er zijn dan ook veel projecten die snel van de radar verdwijnen. Een opvallend voorbeeld van dat laatste is de HBO-miniserie The Outsider uit 2020, die ondanks lovende kritieken nauwelijks nog besproken wordt.

Titels als Carrie en recente titels als The Institute en de aankomende It-prequel Welcome to Derry tonen aan dat de belangstelling in Kings werk nog altijd zeer groot is. Toch verdwijnen sommige bewerkingen, soms onterecht, snel uit het collectieve geheugen. The Outsider behoort tot die categorie.

Een moordzaak met bovennatuurlijke sporen

In The Outsider wordt in Cherokee City het verminkte lichaam van de elfjarige Frank Peterson gevonden. Rechercheur Ralph Anderson (Ben Mendelsohn), zelf rouwend om het verlies van zijn zoon, richt zijn onderzoek op leraar en coach Terry Maitland (Jason Bateman). Hoewel het bewijs overtuigend lijkt, beschikt Terry over een onbetwistbaar alibi. Zijn advocaat roept daarop privédetective Holly Gibney (Cynthia Erivo) in, die niet terugschrikt voor onorthodoxe, en zelfs paranormale verklaringen.

De serie behaalde bij Rotten Tomatoes een score van 91 procent en een mooie 7,6 op IMDb Critici prezen de beklemmende sfeer van showrunner Richard Price, bekend van The Wire en The Deuce, en de prestaties van Mendelsohn en Erivo. Toch bleef het bij één seizoen, ondanks de waardering voor de trage opbouw, het onheilspellende tempo en de combinatie van misdaaddrama met bovennatuurlijke horror.

Kijken

Wie The Outsider nog niet heeft gezien, kan de serie in Nederland streamen via HBO Max. Het blijft een bijzondere toevoeging aan het Stephen King-oeuvre, ook al is het project inmiddels grotendeels in de vergetelheid geraakt.

Regie: Mohamed Chabane, Igor Gotesman, Tania Gotesman, e.a. | Cast: Abraham Wampler (David), Sara Gancarski (Jess), Malou Khebizi (Samia), Calixte Broisin-Doutaz (Léo), Victor Bonnel (Paul), e.a.| Afleveringen: 8 | Speelduur: 30-35 minuten | Jaar: 2025

De hoofdprijs pakken in de loterij zal voor ontelbaar veel lotenkopers een eeuwige luchtspiegeling blijven. De vier hoofdpersonen van Young Millionaires hebben meer geluk: de levens van de tienervrienden komen op hun kop te staan wanneer ze plotsklaps aanspraak maken op zeventien miljoen euro. Even lonkt er een levendige en toch inhoudelijke serie over de impact van onverwachte rijkdom, maar de insteek blijkt een stuk minder serieus.

David, Jess, Samia en Léo hebben de achttien nog niet aangetikt, maar dat heeft hen niet dwarsgezeten bij het wagen van hun kans. Op een broeierige zomerdag in Marseille krijgt Samia de telefoonmelding van haar leven: de vrienden blijken de hoofdprijs in de plaatselijke loterij te hebben gewonnen. Zeventien miljoen voor hen vieren; het klinkt te mooi om waar te zijn.

Het viertal omarmt de feestroes met jeugdige overmoed: ze zetten de bloemetjes buiten zonder dat ze ook maar een cent hebben gezien. Om het nodige voorschot te kunnen bekostigen verkopen ze een auto en alles wat ze verder nog bij de hand hebben. Vrienden die lucht van de zaak krijgen profiteren mee: wat is vijftigduizend euro nou op een totaal van zeventien miljoen?

Het addertje onder het gras volgt snel daarna, want het viertal blijkt het megabedrag niet domweg bij de kiosk kunnen pinnen. Dat ze in het licht van die kleine lettertjes wél konden deelnemen, wordt halfbakken verklaard door de introductie van buitenstaander Victoire. Zij is nét achttien en kan meedelen in de winnende nummers. Er wordt een plan gesmeed om Victoire de miljoenen te laten innen, maar wel pas nadat de vier hebben gefaald in hun opzet om een oudere man voor hun karretje te spannen.

Op papier prikkelt het uitgangspunt van Young Millionaires behoorlijk. Je kunt je hardop afvragen wat vier jongeren met al dat geld zouden doen, zeker als de scenaristen erin slagen om de aanloop daarnaartoe geloofwaardig te doen overkomen. Helaas verzandt deze Netflix-serie rap in Rat Race-achtige humor (en die film was bij vlagen dan nog hilarisch), waarbij het winnende lot ook even kwijtraakt en de vrienden zich steeds sterker in de nesten werken.

Net wanneer ongeveer halverwege de serie de vraag rijst hoe de makers het plot nog twee uur gaan rekken, worden de vrienden het doelwit van een afperser. Iemand heeft hun eerdere wangedrag zo scherp in het vizier dat hij het viertal kan dwingen tot het aangaan van uiteenlopende uitdagingen. Luisteren zijn slachtoffers niet, dan zijn ze hem telkens een aanzienlijk geldbedrag schuldig.

Het hoe en wat van de chantage nodigt aanvankelijk nog wel uit om te blijven kijken, maar de ontknoping is spanningsloos en voorspelbaar uitgewerkt. Voor de jonge hoofdrolspelers, in het bijzonder de talentvolle Malou Khebizi (vorig jaar in een knappe hoofdrol in Diamant Brut), valt hier lastig tegenop te acteren. De chemie tussen de vier vrienden volstaat, en dat zorgt ervoor dat sommige scènes toch nog wel een glimlach op het gezicht tonen. Daarbuiten is het vooral zonde dat een frisse cast blijft hangen in een nogal flauw format.

Stilistisch begint de serie opvallend, met een compleet gekanteld shot dat geleidelijk recht draait en dynamisch camerawerk tijdens dialoogscènes. Helaas is de cameraploeg in het vervolg iets te scheutig in het herhalen van zulke bewegingen, waardoor ze als gimmicks gaan aanvoelen, en heeft de gangbaarheid van dronegebruik het speciale van veel 'vliegende' beelden lang geleden al om zeep geholpen.

Young Millionaires voelt uiteindelijk als een gemiste kans en niet alleen wat betreft het benutten van het prijzengeld. De hoofdrolspelers hebben potentieel (hoewel de twee actrices een stuk sterker overkomen dan hun mannelijke tegenspelers) en hadden een meer inhoudelijk drama ongetwijfeld aangekund. De keuze voor luchtigere aanpak had leuk kunnen uitpakken, maar de humor is vaak flauw en het schrijfwerk ongeïnspireerd. Al zullen sommigen zich ongetwijfeld tóch laten verleiden om binnenkort maar eens bij de plaatselijke Primera binnen te stappen.

Sommige sciencefiction-series weten een bijna perfecte balans te vinden tussen bronmateriaal en verbeelding, en The Expanse is daar een zeldzaam voorbeeld van. De reeks ging in 2015 van start en liep zes seizoenen, eerst bij Syfy en vanaf seizoen 4 bij Prime Video. De verhaallijn, gebaseerd op de boeken van James S.A. Corey, bleef tot het einde trouw aan de oorspronkelijke saga.

In The Expanse volgen we James “Jim” Holden (Steven Strait) en zijn bemanning op de Rocinante, een ruimteschip dat middenin politieke spanningen tussen Aarde, Mars en de Belters terechtkomt. Samen met onder anderen Naomi Nagata (Dominique Tipper), Amos Burton (Wes Chatham) en Alex Kamal (Cas Anvar) stuiten ze op een geheimzinnige buitenaardse substantie, de protomolecule, die het evenwicht in het zonnestelsel dreigt te verstoren. Terwijl ze opereren tussen interplanetaire conflicten, intriges en sociale ongelijkheden, moeten de hoofdpersonages zowel persoonlijke uitdagingen als bedreigingen voor de hele mensheid het hoofd bieden, waardoor actie, politieke strategie en karakterontwikkeling voortdurend hand in hand gaan.

Trouw aan het bronmateriaal

De schrijvers van de boeken, Ty Franck en Daniel Abraham, waren nauw betrokken bij de televisiebewerking. Hierdoor bleven belangrijke plotlijnen en thema’s intact. Afwijkingen van de boeken kwamen alleen voor als ze noodzakelijk waren of het verhaal daadwerkelijk verbeterden.

Met deze aanpak wist The Expanse zich te onderscheiden van veel andere boekverfilmingen die sterk afwijken van hun bron, zoals Altered Carbon en Dexter. Fans kregen een herkenbare, maar verfijnde versie van het verhaal, terwijl nieuwe kijkers zonder voorkennis de wereld konden ontdekken.

Een afgesloten maar open einde

Hoewel seizoen 6 een passend eindpunt vormt, bleven er drie boeken onbewerkt. De reeks stopt op een natuurlijk moment in het verhaal, met een sprong in de tijd in het bronmateriaal die ruimte laat voor een mogelijke terugkeer. Mocht dat ooit gebeuren, ligt de rest van de boeken klaar om opnieuw trouw te worden vertaald naar het scherm. Met een 8,5 op IMDb is dit nog altijd een absolute aanrader

Game of Thrones is een van de grootste succesverhalen in de geschiedenis van televisie, en de enorme populariteit zorgde voor een heropleving van het fantasygenre. Het is nu nog steeds heel populair en blijft leven bij de fans.

Dit komt gedeeltelijk door de spin-offserie House of the Dragon, die al twee seizoenen liep en met een derde seizoen komt. Daarnaast is er ook de andere spin-off A Knight of the Seven Kingdoms waaraan gewerkt wordt. Het blijft momenteel met deze twee, terwijl HBO plannen had voor veel meer spin-offs, maar de meeste zijn nooit gemaakt.

Spin-offs

HBO probeert al jaren spin-offs van Game of Thrones te ontwikkelen. Een van deze spin-offs zou zich richten op een geliefd personage, terwijl andere buiten Westeros zouden uitbreiden. Na verloop van tijd sneuvelden de meeste van deze spin-offs, waardoor de vraag rijst: wat is er gebeurd?

De eerste pogingen om een opvolgerserie van Game of Thrones te lanceren dateren uit 2017, toen HBO schrijvers zoals Bryan Cogman en Jane Goldman inschakelde om vijf verschillende series te ontwikkelen.

Zeer onwaarschijnlijk

George R.R. Martin, schrijver van de boeken waarop Game of Thrones is gebaseerd, voorspelde ironisch genoeg het lot van deze series in zijn blog, waarin hij schreef over de mogelijkheid dat deze opvolgerseries ooit gerealiseerd zouden worden:



"Ik denk dat het zeer onwaarschijnlijk is dat we vier (of vijf) series zullen krijgen. Ten minste niet meteen. Wat we hier hebben is een opdracht voor vier - nu vijf - pilotscripts. Hoeveel pilots daadwerkelijk worden gefilmd en hoeveel series daaruit zullen voortkomen, valt nog te bezien", zei Martin.

Animatie

Zoals hij voorspelde, gingen geen van deze series ooit in productie. Cogman bevestigde later dat zijn serie - en zijn tijd met het schrijven van Game of Thrones-materiaal - voorbij was, en zei: "Ik ben klaar met Westeros."



Dat weerhield HBO er niet van om meer Game of Thrones-series te proberen te ontwikkelen, ditmaal op het gebied van animatie. In de vroege dagen van HBO Max werd aangekondigd dat er een geanimeerde spin-off in de maak was; later werden nog twee andere series ontwikkeld, waaronder één met de naam The Golden Empire.

Prequel

HBO deed haar grootste poging om een opvolgerserie van Game of Thrones te lanceren met Bloodmoon in 2018. Bloodmoon zou dienen als prequel en zich afspelen 10.000 jaar voor de hoofdserie. Het zou meer onthullen over de wereld van Game of Thrones, waaronder de opkomst van de ijzige White Walkers en de huizen die de politieke conflicten van de serie aandrijven.



Naomi Watts werd gecast in de hoofdrol en S.J. Clarkson werd aangewezen om de pilot te regisseren. In 2019 besloot HBO om onbekende redenen de pilot niet door te zetten, hoewel Bloodmoon al volledig was opgenomen. De redenen voor de annulering blijven tot op de dag van vandaag een mysterie, maar het concept blijft vol potentie.

Jon Snow-serie

Misschien wel de grootste poging voor een Game of Thrones-spin-off was het plan om Jon Snow (Kit Harington) zijn eigen serie te geven. Het was logisch: ondanks het polariserende einde, eindigde Game of Thrones met de mogelijkheid om dieper in Snows leven te duiken, nu hij besloot terug te keren naar het Noorden na zijn ballingschap.



Martin onthulde zelfs dat Harington bij hem kwam met het idee voor een Jon Snow-serie, samen met een paar showrunners van wie de identiteit geheim bleef. Harington onthulde later dat de Jon Snow-serie vorig jaar werd geschrapt en vertelde aan Collider dat hij en zijn team het verhaal niet rond konden krijgen.

Op dit moment niet

Hij zei: "Tijdens de ontwikkeling kijk je naar elke invalshoek en beoordeel je of het de moeite waard is. Op dit moment is het dat niet. Het ligt momenteel van de tafel, omdat we allemaal het juiste verhaal dat ons echt enthousiast zou maken, niet konden vinden. We hebben besloten het voorlopig te laten liggen. Misschien keren we er in de toekomst op terug, maar op dit moment niet. Het staat stevig op de plank."



House of the Dragon en A Knight of the Seven Kingdoms blijven voorlopig de enige twee spin-offs die werkelijk gemaakt werden. Deze twee series laten ook zien dat het mogelijk is om Game of Thrones-spin-offs tot leven te brengen, maar succes hangt af van geluk en het vinden van het juiste verhaal.

Kijken?

Wil je Game of Thrones en de spin-off House of the Dragon zien? Je kunt de series bekijken op HBO Max. De aankomende spin-off A Knight of the Seven Kingdoms zal ook op HBO Max verschijnen.

Er zijn series die lang voorbij hun houdbaarheidsdatum worden gerekt, maar er zijn ook titels die veel en veel te vroeg van het scherm verdwijnen. Soms zelfs zó vroeg dat kijkers geen idee hebben waarom. Een schoolvoorbeeld hiervan is Firefly, een sciencefictionserie die tot de dag van vandaag wordt gezien als klassieker, maar in 2002 al na een handvol afleveringen door Fox werd stopgezet.

Het verhaal speelt zich af in een verre toekomst, waar de aarde haar grondstoffen heeft uitgeput en de mensheid andere planeten heeft gekoloniseerd. Aan boord van het ruimteschip Serenity probeert een bemanning van buitenbeentjes te overleven met smokkel en andere dubieuze klussen. De combinatie van sciencefiction en westernelementen zorgde voor een trouwe fanbase en lovende recensies, maar dat mocht niet baten.

Een zender vol verkeerde keuzes

De ondergang van Firefly was deels (en misschien wel vooral) te wijten aan de manier waarop Fox de serie presenteerde. Afleveringen werden niet in de juiste volgorde uitgezonden, waardoor personages laat werden geïntroduceerd en verhaallijnen onduidelijk bleven. Bovendien kreeg de serie een vrijdagavondslot, traditioneel een lastige tijd voor hoge kijkcijfers. Het gevolg was dat de stekker er al na elf afleveringen uitging en drie reeds gemaakte afleveringen nooit werden uitgezonden.

Ondanks de abrupte stopzetting bleef de waardering hoog. Op recensiesites scoorde de serie bijna perfect (een 8,9 op IMDb) en fans beschouwen haar nog altijd als een van de beste sci-fi-projecten van de afgelopen decennia. De populariteit groeide zelfs na de annulering, toen dvd-uitgaven en herhalingen nieuwe kijkers trokken.

Een magere afsluiting in de bioscoop

In 2005 kreeg de franchise nog een laatste kans met de film Serenity: A New World. Deze bood een afsluiting voor het verhaal, door de laatste drie afleveringen alsnog in een film te verpakken, maar het bioscoopresultaat bleef met 40 miljoen dollar wereldwijd ver achter bij de verwachtingen. Toch blijft het gemis groot en vragen fans zich af waarom een serie met zoveel potentieel geen tweede kans heeft gekregen.

Het concept van de nieuwe Disney+-serie Marvel Zombies laat zich eenvoudig samenvatten: een zombie-uitbraak verandert een groot deel van de Avengers in ondoden met superkrachten. Toch belooft deze vierdelige animatieserie, die in oktober 2025 zou verschijnen maar nu al in september zal verschijnen, meer te worden dan alleen een luguber zijproject binnen het MCU.

De titel verwijst naar de gelijknamige Marvel-stripreeks uit 2005-2006 van Robert Kirkman, bekend van The Walking Dead, met tekeningen van Sean Phillips. De strip werd eerder al losjes bewerkt in een aflevering van het eerste seizoen van What If…?. Voor de serie wordt de toon duidelijk grimmiger: Marvel Zombies krijgt in de VS de leeftijdsclassificatie TV-MA, wat duidt op een volwassen publiek.

Bekende gezichten in een duister scenario

Onder de zombiefenomenen zien we Clint Barton, Captain Marvel, een doormidden gehakte Captain America, de Abomination uit The Incredible Hulk en Shang-Chi, Ghost uit Ant-Man and the Wasp, Scarlet Witch, Okoye uit Black Panther en Ikaris uit Eternals. De tegenpartij bestaat uit Yelena Belova en Red Guardian (met een team van Widows), Kate Bishop uit Hawkeye, Jimmy Woo, Death Dealer, Ms. Marvel en een motorbende Skrulls.

De regie ligt in handen van Bryan Andrews, bekend van What If…?, terwijl Zeb Wells (Robot Chicken) optreedt als hoofdschrijver en uitvoerend producent. Volgens Marvel Studios wordt de animatiestijl dynamisch en expliciet, passend bij de gewelddadige toon van het verhaal. De serie maakt deel uit van Marvels strategie om meer volwassen animatiecontent op Disney+ te brengen, net als X-Men ’97.

Wanneer?

Marvel Zombies gaat in première op 24 september.

De langverwachte live-actionserie Tomb Raider van Amazon MGM Studios lijkt opnieuw vertraging te hebben opgelopen. Volgens een vermelding in Production Weekly is de start van de opnames verschoven naar het eerste kwartaal van 2026.

Eerder werd nog gemeld dat de productie in augustus of september 2025 van start zou gaan in het Verenigd Koninkrijk. Die planning lijkt nu van tafel, wat opnieuw vragen oproept over de voortgang van het project.

Phoebe Waller-Bridge aan het roer

Het nieuws over de serie kwam voor het eerst naar buiten in januari 2023. Toen werd bekend dat de gerenommeerde Britse scenarioschrijver en Emmy-winnares Phoebe Waller-Bridge betrokken zou zijn als schrijver en uitvoerend producent.

In april van dit jaar deden geruchten de ronde dat het project volledig was geannuleerd. Er zouden al twee schrijverskamers zijn geweest en tientallen miljoenen dollars aan ontwikkelingskosten zijn uitgegeven, zonder tastbaar resultaat.

Geruchten en onzekerheid

Die geruchten werden kort daarna ontkracht door de productiebedrijven achter de serie. Toch blijven er twijfels bestaan, mede door het voortdurende verloop van schrijvers en discussies over de juiste toon van de serie.

Phoebe Waller-Bridge’s Tomb Raider Show Faces Another Setback https://t.co/hSSrBScVzT

— TV's Other Worlds (@tvsotherworlds) August 15, 2025

Op Reddit circuleren al maanden berichten over de inhoud van de serie. Volgens deze bronnen zal Lara Croft worden neergezet als een reeds gevestigde avonturier en archeologe, wat afwijkt van eerdere origin story-benaderingen.

Een vleugje jaren 90

De sfeer van de serie zou geïnspireerd zijn op de jaren 90, met een toon die doet denken aan de avontuurlijke film The Mummy uit 1999. Dat zou kunnen wijzen op een luchtigere, actievolle benadering van het Tomb Raider-universum.

Hieronder het overzicht van de meest opvallende series die deze week nieuw op SkyShowtime verschijnen.

Star Trek: Strange New Worlds

Vanaf maandag 18 augustus zie je op SkyShowtime weer een nieuwe aflevering van Star Trek: Strange New Worlds. In deze recente toevoeging aan de iconische sciencefiction-franchise gaat de U.S.S. Enterprise, onder leiding van Captain Pike, opnieuw op ontdekkingstocht. Je vindt Star Trek: Strange New Worlds hier op SkyShowtime.

Poker Face

Een nieuwe aflevering van Poker Face seizoen twee verschijnt op donderdag 21 augustus op SkyShowtime. In het eerste deel van deze komische misdaaddrama volgden we Charlie Cale (Natasha Lyonne), die beschikt over de unieke gave om te zien of iemand liegt. Tijdens haar reis door het land stuitte ze op bijzondere figuren en de vreemdste misdrijven. Ontdek seizoen twee van Poker Face hier op SkyShowtime.

Netflix heeft opnieuw iets in petto voor liefhebbers van bloedstollende spionageverhalen. De veelgeprezen thrillerserie The Night Agent maakt zich op voor een nieuw hoofdstuk, en fans, die al maanden uitkijken naar seizoen drie, hebben nu weer iets nieuws om over te speculeren.

De reeks, gebaseerd op de roman van Matthew Quirk, draait om FBI-agent Peter Sutherland. Ooit was zijn baan niet spannender dan het bewaken van een telefoon in de kelder van het Witte Huis. Tot die ene nacht waarin het toestel rinkelde en hij in een complot belandde dat tot in de hoogste politieke kringen reikte.

Mysterieus netwerk

Hoewel de makers de plot voor het nieuwe seizoen geheimhouden, is er wél een lijst opgedoken met de titels van de tien afleveringen. Ze komen in willekeurige volgorde binnen, maar prikkelen de fantasie: Call Waiting, Dark Matters, Lockstep Mesquite, Murky Waters, Once Upon a Time, Orion, Package Deal, Razzmatazz, The Isolation Play en Truth Be Told.

Eén titel springt in het oog: Call Waiting. Mogelijk vormt deze aflevering de aftrap, als knipoog naar Peters oorspronkelijke functie. Dit keer staat hij echter niet naast een telefoon in een kelder. Hij is diep undercover in het netwerk van de mysterieuze Monroe, waarbij slechts twee mensen zijn missie kennen.

Groter en indrukwekkender

Showrunner Shawn Ryan belooft “grotere stunts, nieuwe werelden, en verhalen die zich uitstrekken van Istanbul tot New York, Washington DC en Mexico-Stad.” De opnames zijn nog maar net begonnen, maar volgens Ryan zijn de eerste scènes al spectaculairder dan ooit.



De eerste twee seizoenen bewezen al dat The Night Agent zich moeiteloos nestelt tussen Netflix’ populairste titels. Met de nieuwe afleveringstitels als cryptische routekaart wordt het aftellen naar 2026 alleen maar spannender.

De griezeligste wezens uit de ruimte hebben eindelijk nieuw jachtterrein gevonden. In de splinternieuwe serie Alien: Earth worden de iconische Xenomorphs naar onze eigen planeet gehaald, maar wie denkt dat dit simpelweg een verlengstuk is van de films, komt bedrogen uit. Maker Noah Hawley heeft namelijk zijn eigen, verrassende visie op het universum.

Hawley benadrukt dat zijn serie weliswaar inspiratie haalt uit klassiekers als Alien en Aliens, maar niet slaafs het filmcanon volgt. Prequels als Prometheus en Alien: Covenant worden grotendeels genegeerd. In plaats daarvan kiest hij voor een parallelle verhaallijn, met herkenbare elementen maar ook nieuwe invalshoeken die losstaan van de bestaande tijdlijn.

Het grote gevaar dicht bij huis

Het verhaal speelt zich af in 2120, twee jaar voor de gebeurtenissen van Ridley Scotts originele film. Ditmaal vindt het gevaar niet plaats in de kille, afgesloten ruimte van een ruimteschip, maar op vertrouwde grond. Een neergestort buitenaards schip op aarde vormt het startpunt voor een dreiging die dichterbij voelt dan ooit.

Volgens Hawley maakt die setting het horroraspect juist sterker. “We zijn allemaal bekend met een achtertuin of een bos,” zegt hij. “Zodra je deze wezens naast een boom of een huis ziet, wordt de dreiging veel tastbaarder.” Die herkenbare omgeving opent volgens hem nieuwe visuele en verhalende mogelijkheden die je in de ruimte simpelweg niet hebt.

Nieuw met oud combineren

Ook qua toon zoekt Alien: Earth de balans tussen eerbetoon en vernieuwing. Hawley verwijst naar zijn werk aan Fargo, waarin hij bekende stijlelementen combineerde met een geheel eigen verhaal. Die aanpak past hij nu toe op het Alien-universum, waarbij hij de essentie bewaart maar genoeg vrijheid neemt om onverwachte wendingen te geven.



Juist door losjes met de canon om te gaan, vermijdt de serie complexe verklaringen en plotgaten. Hawley hoeft geen rekening te houden met elke eerdere film, wat hem de ruimte geeft om de spannendste en meest meeslepende versie van het verhaal te maken. Voor fans én nieuwkomers is Alien: Earth daardoor een frisse, maar vertrouwde, nachtmerrie.

Vanessa Kirby is deze zomer volop in beeld, maar laat in haar nieuwste project haar superheldencape achterwege. De Britse actrice, momenteel in de bioscoop als Sue Storm in The Fantastic Four: First Steps, is vanaf vandaag op Netflix te zien in de thriller Night Always Comes. Hierin speelt ze een vrouw die in hoog tempo een levensveranderende som geld bij elkaar moet krijgen.

De film speelt zich af in Portland, waar Lynette (Kirby) samen met haar moeder en broer in een huurhuis woont. Wanneer de kans zich voordoet om het huis te kopen en zo een uitzetting te voorkomen, lijkt de oplossing nabij. Maar het plan valt in duigen wanneer haar moeder het spaargeld besteedt aan een nieuwe auto. Lynette heeft nu nog maar twaalf uur om 25.000 dollar te vinden.

Race door Portland

Om het benodigde bedrag op tijd bij elkaar te krijgen, stort Lynette zich in een wanhopige zoektocht door de minder fraaie wijken van Portland. Alles staat op het spel: haar huis, de zorg voor haar broer Kenny (Zack Gottsagen) en het vermijden van dakloosheid. Haar pogingen brengen haar in contact met mensen en situaties die steeds meer druk op de ketel zetten.

De basis voor het verhaal komt uit de roman van Willy Vlautin, die bekendstaat om zijn sociaal-realistische verhalen over mensen aan de rand van de samenleving. Eerder werden zijn boeken The Motel Life en Lean On Pete succesvol verfilmd.

Bekende regisseur achter de camera

Night Always Comes is geregisseerd door Benjamin Caron, die eerder werkte aan Sherlock, Star Wars: Andor en The Crown. Met deze film levert hij opnieuw een samenwerking met Vanessa Kirby af.

Het tweede seizoen van The Terminal List krijgt steeds meer vorm en volgens de makers wordt het groter dan ooit. Hoewel de release nog op zich laat wachten, laten schrijver Jack Carr en showrunner David DiGilio weten dat de opnames in volle gang zijn en dat dit seizoen de meest ambitieuze productie van Prime Video tot nu toe wordt.

De officiële titel luidt The Terminal List: True Believer. Hoofdrolspelers Chris Pratt en Taylor Kitsch keren terug, terwijl Gabriel Luna is toegevoegd aan de cast. De makers beloven dat elk seizoen beter moet worden dan het vorige, waarbij lessen uit eerdere afleveringen direct worden toegepast.

Van wraakthriller naar internationale spionage

Waar het eerste seizoen zich vooral richtte op een intense psychologische wraakmissie binnen het militaire actiegenre, verplaatst seizoen 2 het verhaal naar een wereldwijd spionageavontuur. Het personage James Reece gaat op pad in een groots internationaal speelveld, waarbij nieuwe locaties en verhaallijnen worden verkend.

De productie bestrijkt meerdere continenten. Er zijn scènes opgenomen in onder meer Zuid-Afrika en Canada, en binnenkort keert de crew terug naar Afrika voor verdere opnames. Volgens DiGilio is het een uitzonderlijke reis die het bereik van de serie aanzienlijk vergroot.

Prime Video zet groot in

Met The Terminal List: True Believer wil Prime Video de lat hoger leggen binnen zijn actiesegment. De makers noemen het een van de grootste producties die het platform ooit heeft aangepakt. Voor fans betekent dit dat ze kunnen rekenen op meer locaties, grotere actiescènes en een uitbreiding van het verhaal naar een internationaal niveau.



Overigens kun je op Prime Video ook genieten van de prequel The Terminal List: Dark Wolf.