Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'Hello Tomorrow!'
Net als de maanraket die erin zit komt deze serie niet helemaal van de grond.
Regie: Jonanthan Entwistle, Ryan McFaul | Cast: Billy Crudup (Jack Billings), Alison Pill (Myrtle), Hank Azaria (Eddie), Haneefa Wood (Shirley), Nicholas Pdany (Joey), Dewshane Williams (Herb), e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 27-33 minuten | Jaar: 2023
In een alternatieve wereld is er in de jaren vijftig al een technologische doorbraak geweest: zwevende auto's, robots die baantjes hebben en huizen op de maan. Jack en zijn collega's verkopen die woningen. Ze reizen van plek naar plek om hun verkooppraatje te houden en contracten aan te bieden. Op een dag belanden ze in een dorp waar Jack een jongeman in dienst neemt. De collega's vinden het maar vreemd dat Jack die knul alles toeschuift. Het schiet ook niet op dat de raketlanceringen voor hun klanten steeds maar worden uitgesteld.
De VS van zeventig jaar geleden, met als hoofdpersoon een gehaaide verkoopman met een geheim. Dat klinkt als Mad Men. Verwijder het hele sciencefictionaspect uit Hello Tomorrow! en deze algemene raakvlakken zijn te aanwezig om die link niet te maken, ondanks dat de toon en het plot er nergens op elkaar lijken. Wellicht zorgde dit bij een ontwikkelaar van Apple TV+ ook voor bedenkingen, waarna hij de makers opdroeg gaf iets in de serie te stoppen dat ervoor zorgt dat alle betrokkenen met een gerust hart kunnen zeggen dat dit geen aftreksel is van het leven van Don Draper en consorten.
Want die hele alternatieve realiteit voelt niet organisch. Hij is niet logisch en belangrijker nog: hij is inwisselbaar. In plaats van dat ze huizen op de maan verkopen kunnen ze ook prima onroerend goed in Spanje schuiven. Dat is voor arme Amerikanen uit die tijd net zo ver van hun bed als de maan. De technologie is niet verweven in het verhaal. Geen van de snufjes heeft dusdanig invloed op het plot of de personages dat het op geen enkele andere manier had gekund.
Het klopt ook niet. Er is een zwevend zelfrijdend bestelbusje waarvan de voorruit één groot scherm is dat een fictieve bestuurder projecteert, maar in ieders huiskamer staat zo'n klein beeldbuisje. En dan ook nog alles in zwart-wit. Dus breedbeeld is een optie en zwevende voertuigen ook, maar kleur kan dan weer niet? Wel videochat, maar geen internet?
Als deze retro-futuristische wereld al vanaf het begin in het format zat, hebben de bedenkers niet hun best gedaan om deze geloofwaardig uit te werken en relevant te maken. Als dit gegeven er achteraf bij verzonnen is om de vergelijking met Mad Men te voorkomen, dan is dat jammer want Hello Tomorrow! is compleet anders. Wat de reden ook is, het ziet er allemaal leuk uit maar het is onnodig.
Het verhaal faciliteert een wereld zonder racisme, waardoor sommige rollen naar zwarte acteurs kunnen gaan. Het rechtvaardigt die realiteit niet, maar het is geen verkeerde zaak. Vooral Haneefa Wood als Jacks collega Shirley maakt haar personage memorabel. Niet met toeters en bellen, maar simpelweg door geloofwaardig een interessant mens neer te zetten. Soms sterk, soms onzeker. Gemotiveerd, maar in een relatie met een gokverslaafde loser (gespeeld door Hank Azaria, die af en toe een vleugje van zijn Moe uit The Simpsons in zijn spraak stopt).
Binnen tien afleveringen gebeurt er veel en toch zijn er scènes met te weinig inhoud om de aandacht erbij te houden. De cast en crew doen hun best – inclusief de computeranimators – maar het verhaal is niet altijd zo diepzinnig als de schrijvers denken dat het is. De personages zijn niet vlak, maar geen ervan springt er que eigenschappen echt uit. Vooral gladjakker Jack wordt iets te sympathiek gespeeld door Billy Crudup (Big Fish, Watchmen), die mogelijk niet het lef heeft om een antagonistisch hoofdpersonage te spelen, want hij heeft genoeg ervaring om dat wel te kunnen.
Waar de serie wel in slaagt is het verhaal op passende wijze afsluiten, zij het met een open einde dat doet snakken naar meer. Het verliep allemaal net iets anders dan gepland, dus wat nu? Hello Tomorrow is zeker niet slecht, maar de potentie wordt niet echt waargemaakt. Misschien dat de serie het best bekeken kan worden met een je-moet-er-niet-te-veel-over-nadenken-houding.
Hello Tomorrow! is te zien bij AppleTV+.
In een alternatieve wereld is er in de jaren vijftig al een technologische doorbraak geweest: zwevende auto's, robots die baantjes hebben en huizen op de maan. Jack en zijn collega's verkopen die woningen. Ze reizen van plek naar plek om hun verkooppraatje te houden en contracten aan te bieden. Op een dag belanden ze in een dorp waar Jack een jongeman in dienst neemt. De collega's vinden het maar vreemd dat Jack die knul alles toeschuift. Het schiet ook niet op dat de raketlanceringen voor hun klanten steeds maar worden uitgesteld.
De VS van zeventig jaar geleden, met als hoofdpersoon een gehaaide verkoopman met een geheim. Dat klinkt als Mad Men. Verwijder het hele sciencefictionaspect uit Hello Tomorrow! en deze algemene raakvlakken zijn te aanwezig om die link niet te maken, ondanks dat de toon en het plot er nergens op elkaar lijken. Wellicht zorgde dit bij een ontwikkelaar van Apple TV+ ook voor bedenkingen, waarna hij de makers opdroeg gaf iets in de serie te stoppen dat ervoor zorgt dat alle betrokkenen met een gerust hart kunnen zeggen dat dit geen aftreksel is van het leven van Don Draper en consorten.
Want die hele alternatieve realiteit voelt niet organisch. Hij is niet logisch en belangrijker nog: hij is inwisselbaar. In plaats van dat ze huizen op de maan verkopen kunnen ze ook prima onroerend goed in Spanje schuiven. Dat is voor arme Amerikanen uit die tijd net zo ver van hun bed als de maan. De technologie is niet verweven in het verhaal. Geen van de snufjes heeft dusdanig invloed op het plot of de personages dat het op geen enkele andere manier had gekund.
Het klopt ook niet. Er is een zwevend zelfrijdend bestelbusje waarvan de voorruit één groot scherm is dat een fictieve bestuurder projecteert, maar in ieders huiskamer staat zo'n klein beeldbuisje. En dan ook nog alles in zwart-wit. Dus breedbeeld is een optie en zwevende voertuigen ook, maar kleur kan dan weer niet? Wel videochat, maar geen internet?
Als deze retro-futuristische wereld al vanaf het begin in het format zat, hebben de bedenkers niet hun best gedaan om deze geloofwaardig uit te werken en relevant te maken. Als dit gegeven er achteraf bij verzonnen is om de vergelijking met Mad Men te voorkomen, dan is dat jammer want Hello Tomorrow! is compleet anders. Wat de reden ook is, het ziet er allemaal leuk uit maar het is onnodig.
Het verhaal faciliteert een wereld zonder racisme, waardoor sommige rollen naar zwarte acteurs kunnen gaan. Het rechtvaardigt die realiteit niet, maar het is geen verkeerde zaak. Vooral Haneefa Wood als Jacks collega Shirley maakt haar personage memorabel. Niet met toeters en bellen, maar simpelweg door geloofwaardig een interessant mens neer te zetten. Soms sterk, soms onzeker. Gemotiveerd, maar in een relatie met een gokverslaafde loser (gespeeld door Hank Azaria, die af en toe een vleugje van zijn Moe uit The Simpsons in zijn spraak stopt).
Binnen tien afleveringen gebeurt er veel en toch zijn er scènes met te weinig inhoud om de aandacht erbij te houden. De cast en crew doen hun best – inclusief de computeranimators – maar het verhaal is niet altijd zo diepzinnig als de schrijvers denken dat het is. De personages zijn niet vlak, maar geen ervan springt er que eigenschappen echt uit. Vooral gladjakker Jack wordt iets te sympathiek gespeeld door Billy Crudup (Big Fish, Watchmen), die mogelijk niet het lef heeft om een antagonistisch hoofdpersonage te spelen, want hij heeft genoeg ervaring om dat wel te kunnen.
Waar de serie wel in slaagt is het verhaal op passende wijze afsluiten, zij het met een open einde dat doet snakken naar meer. Het verliep allemaal net iets anders dan gepland, dus wat nu? Hello Tomorrow is zeker niet slecht, maar de potentie wordt niet echt waargemaakt. Misschien dat de serie het best bekeken kan worden met een je-moet-er-niet-te-veel-over-nadenken-houding.
Hello Tomorrow! is te zien bij AppleTV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
