Recensie
Recensie NPO Start-serie 'Best Interests'
Traag drama met ongebalanceerde sympathie voor personages werkt uiteindelijk effectief naar emotionele betrokkenheid.
Regie: Michael Keillor | Cast: Michael Sheen (Andrew), Sharon Horgan (Nicci), Alison Oliver (Katie), Noma Dumezweni (Samantha), Mat Fraser (Greg), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 55-58 minuten | Jaar: 2023
Kort nadat Nicci en Andrew zijn thuisgekomen van vakantie bezwijkt hun jongste dochter Marnie die al lichamelijke beperkingen heeft. Volgens de dokter zal Marnie niet meer bij bewustzijn komen en moeten de ouders gaan nadenken over het beëindigen van haar leven. Dat zet hun huwelijk onder enorme druk, maar dit alles eist ook zijn tol voor hun oudste dochter Katie.
De eerste aflevering begint met alweer zo'n korte blik op de toekomst waar er kennelijk iets dramatisch speelt, voordat het verhaal echt begint in het verleden. Maar hier werkt het wel: in plaats van een actiemoment om naartoe te werken is het een emotioneel moment. Een man en een vrouw staan op afstand naar elkaar te kijken buiten een rechtbank, waarna blijkt dat een gelukkig stel was. Wat zal er gebeuren om deze breuk te veroorzaken?
Toch blijft er nog steeds de afleiding: al kijkend naar de eerste aflevering is er steeds de vraag wanneer het gaat gebeuren. Het blijft zwak, zo'n opening. Gelukkig lossen twee punten het voor Best Interests snel op. Ten eerste komt het antwoord in deze eerste aflevering al, ten tweede heeft de trailer al verraden waar het conflict om draait.
Deze eerste aflevering verdeelt ook meteen oneerlijk de sympathie voor de personages. Andrew is een schatje. Ja, hij slaat iets te veel biertjes achterover en rookt daarbij tegelijkertijd een jointje terwijl hij met zo'n fragiel kind eigenlijk op ieder moment scherp moet zijn, maar hij is ontzettend aardig, begripvol en heeft een geweldige band met Marnie.
Nicci is nogal gemeen. Het begint al met een beschuldiging dat het Andrews schuld is dat Marnie ziek werd. Hij biedt een luisterend oor wanneer de zeer meelevende dokter haar diagnose deelt, zij gedraagt zich als een 'Karen'. Ze ziet Marnie reacties geven die er niet zijn en is diep beledigd wanneer men haar niet op haar woord gelooft. Dit gaat maar door. Er is geen evenwichtige balans; de kijker staat te makkelijk aan Andrews kant terwijl de sympathie gelijkwaardig verdeeld zou moeten zijn.
Want er is toch niets onbegrijpelijk aan het idee dat twee ouders van mening verschillen wanneer het beëindigen van het leven van hun kind ter sprake komt? Er is amper twijfel of de dokter het misschien bij het verkeerde eind heeft, en deze wordt ook nog eens voortreffelijk gespeeld door Noma Duwezweni (The Little Mermaid, Only Murders in the Building); iedereen zou een arts willen zoals zij.
Pas laat in de tweede aflevering begint het los te komen. Met name omdat er dan eindelijk meer aandacht is voor Katie, de andere dochter. Ze durft niet naar het ziekenhuis om Marnie als kasplantje te zien, maar stelt dat ze er gewoon even geen zin in heeft. Omdat Nicci en Andrew totaal niet met haar bezig zijn komt ze daarmee weg, wat ze liever anders zou zien.
Later krijgt Andrew wat vuur aan de schenen gelegd wanneer Katie hem vertelt dat lieve woorden en de juiste instelling hebben – of eigenlijk: menen te hebben – niet voldoende is. Voeg de daad bij het woord. Maar toch, het kwaad is al geschied: Nicci was al onsympathiek en accepteert ook nog eens hulp van onbetrouwbare pro-lifers die Marnie's kwestie aangrijpen om hun organisatie in een goed daglicht te zetten.
Behalve Duwezweni zijn er nog twee andere topacteurs, namelijk Sharon Horgan als Nicci en Michael Sheen als Andrew. Doordat beiden de ruimte krijgen om hun ding te doen, is er goed spel maar af en toe ook momenten waarop erg bewust de emoties naar buiten worden geperst om te laten zien dat ze toppers zijn in hun vak. Nerveuze trekjes, stotteren en emotionele uitbarstingen: dergelijke kleine momenten voelen net iets te gemaakt aan.
Maar dat zijn slechts momenten, want over het algemeen sleuren ze iedereen mee in dit drama. Gecombineerd met het lage tempo zorgt dit ervoor dat in de laatste aflevering de kijker volledig in de schoenen staan van deze mensen. Zonder iets weg te geven: misschien is het onverwachte vreugde, misschien is het intens verdriet, maar er valt hoe dan ook een traan te delen met deze mensen over hoe het verhaal eindigt.
Best Interests is te zien bij NPO Start.
Kort nadat Nicci en Andrew zijn thuisgekomen van vakantie bezwijkt hun jongste dochter Marnie die al lichamelijke beperkingen heeft. Volgens de dokter zal Marnie niet meer bij bewustzijn komen en moeten de ouders gaan nadenken over het beëindigen van haar leven. Dat zet hun huwelijk onder enorme druk, maar dit alles eist ook zijn tol voor hun oudste dochter Katie.
De eerste aflevering begint met alweer zo'n korte blik op de toekomst waar er kennelijk iets dramatisch speelt, voordat het verhaal echt begint in het verleden. Maar hier werkt het wel: in plaats van een actiemoment om naartoe te werken is het een emotioneel moment. Een man en een vrouw staan op afstand naar elkaar te kijken buiten een rechtbank, waarna blijkt dat een gelukkig stel was. Wat zal er gebeuren om deze breuk te veroorzaken?
Toch blijft er nog steeds de afleiding: al kijkend naar de eerste aflevering is er steeds de vraag wanneer het gaat gebeuren. Het blijft zwak, zo'n opening. Gelukkig lossen twee punten het voor Best Interests snel op. Ten eerste komt het antwoord in deze eerste aflevering al, ten tweede heeft de trailer al verraden waar het conflict om draait.
Deze eerste aflevering verdeelt ook meteen oneerlijk de sympathie voor de personages. Andrew is een schatje. Ja, hij slaat iets te veel biertjes achterover en rookt daarbij tegelijkertijd een jointje terwijl hij met zo'n fragiel kind eigenlijk op ieder moment scherp moet zijn, maar hij is ontzettend aardig, begripvol en heeft een geweldige band met Marnie.
Nicci is nogal gemeen. Het begint al met een beschuldiging dat het Andrews schuld is dat Marnie ziek werd. Hij biedt een luisterend oor wanneer de zeer meelevende dokter haar diagnose deelt, zij gedraagt zich als een 'Karen'. Ze ziet Marnie reacties geven die er niet zijn en is diep beledigd wanneer men haar niet op haar woord gelooft. Dit gaat maar door. Er is geen evenwichtige balans; de kijker staat te makkelijk aan Andrews kant terwijl de sympathie gelijkwaardig verdeeld zou moeten zijn.
Want er is toch niets onbegrijpelijk aan het idee dat twee ouders van mening verschillen wanneer het beëindigen van het leven van hun kind ter sprake komt? Er is amper twijfel of de dokter het misschien bij het verkeerde eind heeft, en deze wordt ook nog eens voortreffelijk gespeeld door Noma Duwezweni (The Little Mermaid, Only Murders in the Building); iedereen zou een arts willen zoals zij.
Pas laat in de tweede aflevering begint het los te komen. Met name omdat er dan eindelijk meer aandacht is voor Katie, de andere dochter. Ze durft niet naar het ziekenhuis om Marnie als kasplantje te zien, maar stelt dat ze er gewoon even geen zin in heeft. Omdat Nicci en Andrew totaal niet met haar bezig zijn komt ze daarmee weg, wat ze liever anders zou zien.
Later krijgt Andrew wat vuur aan de schenen gelegd wanneer Katie hem vertelt dat lieve woorden en de juiste instelling hebben – of eigenlijk: menen te hebben – niet voldoende is. Voeg de daad bij het woord. Maar toch, het kwaad is al geschied: Nicci was al onsympathiek en accepteert ook nog eens hulp van onbetrouwbare pro-lifers die Marnie's kwestie aangrijpen om hun organisatie in een goed daglicht te zetten.
Behalve Duwezweni zijn er nog twee andere topacteurs, namelijk Sharon Horgan als Nicci en Michael Sheen als Andrew. Doordat beiden de ruimte krijgen om hun ding te doen, is er goed spel maar af en toe ook momenten waarop erg bewust de emoties naar buiten worden geperst om te laten zien dat ze toppers zijn in hun vak. Nerveuze trekjes, stotteren en emotionele uitbarstingen: dergelijke kleine momenten voelen net iets te gemaakt aan.
Maar dat zijn slechts momenten, want over het algemeen sleuren ze iedereen mee in dit drama. Gecombineerd met het lage tempo zorgt dit ervoor dat in de laatste aflevering de kijker volledig in de schoenen staan van deze mensen. Zonder iets weg te geven: misschien is het onverwachte vreugde, misschien is het intens verdriet, maar er valt hoe dan ook een traan te delen met deze mensen over hoe het verhaal eindigt.
Best Interests is te zien bij NPO Start.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
