Regie: Michihito Fujii, Kento Yamaguchi, Toru Yamamoto | Cast: Jun'ichi Okada (Shujiro Saga), Taichi Saotome (Shikura Adashino), Yumia Fujisaki (Futaba Katsuki), Yûya Endô (Sansuke Gion), Hideaki Itô (Bukotsu Kanjiya), Kaya Kiyohara (Iroha Kinugasa), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 47-58 minuten | Jaar: 2025

Het heeft nog verrassend lang geduurd, maar Netflix is nu toch officieus op zijn eigen Squid Game-trein gestapt. Last Samurai Standing is een grote, bloederige 'battle royale' die zich in post-feodaal Japan afspeelt. Het is de tijd dat de samoerai hun traditionele wapens in moesten leveren en werden gedegradeerd tot gewone burgers, zonder privileges en zonder het aanzien waar ze bijna een millennium op hadden konden rekenen. Westerse inmenging was niet meer te vermijden; de weg van het zwaard liep dood.

In deze overgangsperiode maken we kennis met de plichtsgetrouwe familieman Shujiro. Hij was een van de leidende samoerai op het laatste strijdtoneel waar nog eervol man tegen man werd gevochten. Die veldslag betekende het einde van de Boshin-oorlog. Aan het slot van de strijd speelden kanonnen en geweren hun verraderlijke rol en wie The Last Samurai of Kagemusha heeft gezien, weet dat dergelijke vuurmonden gehakt maakten van de traditionele zwaardvechters en boogschutters. Tegen het explosieve kruit was geen kruid gewassen, ook al probeerden sommige samoerai dat nog eeuwenlang vol te houden.

Gedesillusioneerd en berooid besluit Shujiro een decennium later om mee te doen aan een clandestien toernooi waarvoor bushidomeesters vanuit alle hoeken van Japan zijn opgetrommeld. Shujiro's katana zit vastgeroest in de schede, maar hij ziet geen andere keus dan zijn kans te wagen om voor het fortuin aan prijzengeld te strijden, want zijn gezin lijdt onder de choleraepidemie en medicijnen zijn haast niet te betalen voor een gewezen zwaardvechter.

Nietsvermoedend blijkt Shujiro echter deel te nemen aan een wreed spel van de nieuwe rijken. Driehonderd vechtersbazen melden zich aan voor de onderlinge slachtpartij, maar wie bereiken het laatste checkpoint in Tokyo waar de prijs geïnd kan worden? Onderweg worden vrienden gemaakt, bondgenootschappen gesloten en oude rivaliteiten nieuw leven in geblazen. Complotten en verraad zijn schering en inslag, niet alleen bij de strijders, maar ook bij de organisatoren, de politici en de agenten die proberen te achterhalen wat er nu eigenlijk gaande is.

Last Samurai Standing heeft vrijwel hetzelfde uitgangspunt als Squid Game, maar er zijn natuurlijk wel de nodige aanpassingen aan de specifieke plaats en tijd. De televisieschermen en live bezichtiging van de bloederige wedstrijd worden vervangen door telegrammen en handgetekende portretten om de 'VIPS' van het verloop van de wedstrijd op de hoogte te houden. De historische en politieke inkadering van het verhaal is een mooie laag die de hachelijke avonturen van Gi-hoon ontbeerden. Het maakt van Last Samurai Standing een boeiende mix van feiten, fictie, gevoelige verhalen en flitsende actie. Heel veel actie!

De gevechtsscènes in deze serie zijn uitmuntend gechoreografeerd en uitgevoerd zoals je in een hoogwaardige samoerai-serie mag verwachten. De technieken van de strijders zijn gevarieerd en de duels hebben vrijwel altijd een extra lading die niet eens zozeer met het spel te maken heeft, maar meer met de onderlinge relaties. Veel van deze mannen en vrouwen hebben elkaar al eens eerder ontmoet, al dan niet met wederzijds medeweten. Vooral die fatale veldslag waarin Shujiro werd verraden bleek een startpunt voor vele toekomstige spanningen.

De arena, die eigenlijk half Japan beslaat, wordt betreden door woeste krachtpatsers, sierlijke boogschutters, lansiers, messenwerpers en de traditionele samoerai met de dubbele zwaarden. Elke deelnemer heeft zijn eigen redenen om mee te doen aan de ‘battle royale’ en veel van hun achtergrondverhalen worden in sfeervolle flashbacks uit de doeken gedaan. Sowieso ziet deze serie er prachtig uit. Van de bossen en de pittoreske dorpjes waar de gewapende reizigers doorheen trekken tot de straten van Kyoto en Tokyo waar van alles wordt bekokstoofd door de hoge omes.

Last Samurai Standing is een avonturenserie waarin de dodelijke wedstrijd de kapstok is. Anders dan in Squid Game is de interne logica van het spel en de manier waarop de kandidaten er mentaal mee omgaan echter niet altijd even goed doordacht door de scriptschrijvers. De vuistregel is dat je verder komt in de race door zoveel mogelijk medespelers te doden (om hun houten ketting af te pakken), maar dat wordt nogal eens vergeten. Mensen die elkaar logischerwijze zouden moeten doden maken pas op de plaats en er is meer dan eens een deus ex machina nodig om belangrijke personages te redden. En dat is nooit een sterk punt in een verhaal.

Ander nadeel van Last Samurai Standing is dat dit maar een half seizoen is, waar een afgeronde miniserie beter zou passen. Netflix doet het weer! Aan het eind van de laatste aflevering is de weg naar Tokyo nog lang. De historische inkadering, spectaculaire gevechten en personages waar je als kijker een emotionele band mee opbouwt maken gelukkig wel dat we graag zien hoe dit avontuur in een vervolg af zal lopen.

Regie: Atonion Campos, Tyne Rafaeli en Lila Neugebauer | Cast: Claire Danes (Aggie Wiggs), Matthew Rhys (Nile Jarvis), Brittany Snow (Nina), Natalie Morales (Shelley), David Lyons (Brian Abbott), Hettienne Park (Erika Breton), Amir Arison (Frank Jarvis), Jonathan Banks (Martin Jarvis), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 45-54minuten | Jaar: 2025

Wanneer vastgoedontwikkelaar Nile Jarvis het huis van zijn buurvrouw, die een biografie over hem schrijft, is binnengeglipt, blijkt hij zijn nieuwsgierigheid niet te hebben kunnen bedwingen. Er is lustig gestreept in het manuscript van slechts enkele hoofdstukken. Maar nog voornamer is het feit dat hij de voorlopige titel van schrijver Aggie Wiggs heeft veranderd. Van ‘The Beast and Me’ heeft hij ‘The Beast In Me’ gemaakt.

Want beschrijft Aggie een monster of worstelt ze zelf met monsters? Schrijvers met een writer’s block zijn een geliefd onderwerp in menig fictieverhaal. Dat geldt eveneens voor debutanten die een bestseller hebben afgeleverd, maar waarvan nu wordt verwacht dat de opvolger zo mogelijk nog succesvoller zal zijn. Uitgevers hijgen in de nek van de auteurs en zijn gul in de voorschotten, in het vooruitzicht dat er wederom magie onder hun ogen zal verschijnen. Maar schrijvers zijn mensen en die worden nu eenmaal geplaagd door hun eigen sores en trauma’s.

De makers van de achtdelige thrillerreeks The Beast In Me investeren flink in hun twee voornaamste personages. Aggie heeft een moeizame scheiding achter de rug, nadat zij en haar vrouw hun zoon Cooper verloren na een auto-ongeluk. De aanstichter van het leed is een puber uit de buurt die ze nog vrijwel dagelijks tegenkomen. Voor haar langverwachte tweede roman heeft Aggie nog geen letter op papier. Ze verzet haar zinnen wanneer Nile in de buurt komt wonen en meteen alles naar zijn hand zet.

Zowel Aggie als Nile is een mysterie, maar van verschillend allooi. Bij Aggie is het duidelijk wat haar drijft en vooral wat haar lam legt als schrijver. Nile daarentegen heeft een ongrijpbare kant en lijkt tevens een gevaar voor zijn omgeving. De verdwijning van zijn eerste vrouw is nooit opgehelderd. Het is deze fascinatie die Aggie naar haar nieuwe buurman toetrekt, al is hun eerste ontmoeting meteen een fikse aanvaring.

De scenaristen hebben veel tijd geïnvesteerd in de lastig te duiden dynamiek tussen schrijver en vastgoedontwikkelaar die wordt gekenmerkt door aantrekken en afstoten. Terwijl Aggie steeds meer op onderzoek uit gaat en het daarbij ook aanlegt met de FBI-agent die Nile al jaren op de hielen zit, komen we van Nile steeds meer te weten. Dit heeft tot gevolg dat het mysterie dat het eerste deel van deze miniserie voortstuwt steeds meer ontrafeld wordt. The Beast In Me verandert dan van karakter; van psychologische oorlogsvoering naar een misdaadthriller.

De voorlaatste aflevering is een terugblik, waarin eigenlijk onomstotelijk vast komt te staan of Nile nou wel of niet verantwoordelijk is voor de vermissing van zijn vrouw. In de aanloop hier naartoe wordt steeds meer duidelijk waar de familie Jarvis allemaal mee bezig is. Lokale politici worden onder druk gezet en zelfs betaald om vastgoedprojecten uit de grond te stampen. De wirwar aan verhaallijnen houden allemaal met elkaar verband, al wordt het een haast onontwarbare kluwen.

Claire Danes zet een uitstekende hoofdrol neer als een emotioneel labiele vrouw die overduidelijk de schokkende gebeurtenissen in haar leven en de nasleep hiervan een plek heeft gegeven. Maar fascinerender is de vertolking van tegenspeler Matthew Rhys, die binnen scènes als een blad aan de boom kan omslaan. De ene keer is Nile uiterst aimabel en toeschietelijk, om een moment later compleet creepy en zelfs geweldzuchtig uit de hoek te komen.

The Beast In Me is een zorgvuldig geconstrueerd en degelijk misdaaddrama, dat op alle vragen antwoord geeft. Dat het soms te veel in een uitlegmodus schiet leidt nauwelijks tot bezwaren. Daar waken de uitstekende vertolkingen van Danes en Rhys voldoende voor.

Regie: Rodrigo Santos, Federico Veiroj | Cast: Alberto Guerra (José Luis Conejera), Ana Brenda Contreras (Laura), Christian Tappan (Tarto), Luis Alberti (Charly), Maria José Vargas Agudelo (Lina), Paloma Petra (Katy) e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 36-49 minuten | Jaar: 2025

In 2012 gingen medewerkers van de Mexicaanse Melate-loterij aan de haal met een jackpot van acht miljoen dollar. Ze stalen het geld niet, maar wonnen het door op voorhand loten te kopen en de live uitgezonden trekking te manipuleren. De fraude groeide uit tot een groot schandaal in Mexico, al probeerde de overheid er zo weinig mogelijk ruchtbaarheid aan te geven. Het incident bleek in elk geval een dankbaar gegeven voor cineasten. Drie jaar geleden verfilmde Paramount+ de zaak al onder de titel Corazonada en nu komt Netflix op de proppen met de verdienstelijke serie Me Late Que Si.

José Luis werkt als producer voor het bedrijf dat de Mexicaanse staatslotterij Melate in de huiskamers brengt. Hij was ooit een beloftevolle kartpiloot, maar moest na een ongeval zijn droom opgeven. Nu probeert hij van zijn dochter een kampioene te maken, maar haar teammanager geeft de voorkeur aan rijke jongens, ook al zijn die minder getalenteerd. José Luis vindt dat zijn leven uit pech bestaat en baalt ervan dat zijn baas Tarto hem dwingt projecten van politici te sponseren in plaats van sociale initiatieven voor kansarmen.

Daarom vat hij het plan op om in een klap rijk te worden: hij wil de lotto winnen, ook al mag hij zelf niet deelnemen. Voor de ‘overval’ heeft hij medewerkers nodig en die dienen zich relatief gemakkelijk aan. Presentatrice Lina heeft geld nodig om met haar zoon te kunnen vluchten, die ze dreigt te verliezen aan haar ex-man. Ballencontroleur Charly laat zich manipuleren door de plaatselijke priester die een nieuwe kerk wil bouwen. En cameramannen Mario en Gilberto dromen van een eigen strandclub. Het zijn stuk voor stuk underdogs die hopen op die ene kans op een beter leven.

Me Late Que Si is min of meer een reconstructie van hoe de fraudeurs te werk zijn gegaan. Showrunner Rodrigo Santos laat meteen aan de kijker weten dat het om een grotendeels fictieve weergave gaat, met de melding: “Ik denk dat ze het zo gedaan hebben.” Veel is overigens niet bekend over de echte daders, want die zijn overleden, gevlucht of leven onder een andere naam. Het echte meesterbrein José Luis Jiménez heeft altijd ontkend dat er fraude werd gepleegd.

Liefhebbers van films als The Anderson Tapes, The Italian Job, , Ocean’s Eleven en Now You See Me zullen mogelijk ontgoocheld zijn. Er is hier immers geen overval en dus ook geen actie. De charme van Me Late Que Si zit in de minutieuze planning van José Luis en de hindernissen (hebzucht, paniek, onverwachte verandering in het schema enz.) die hij onderweg tegenkomt. Er wordt veel gepraat, maar waar mogelijk visualiseert Rodrigo Santos de aanpak. Spektakel moet je hier niet verwachten.

Toch heeft Santos interessante dingen te vertellen over Mexico. De fraudeurs zijn brave mensen die een ommekeer in hun leven willen, maar de maatschappij waarin ze leven, biedt hen geen nieuwe kansen omdat ze corrupt en seksistisch is. Als kijker hoop je dan ook dat José Luis en zijn vier handlangers – in werkelijkheid bestond het team uit twaalf mensen – de jackpot bemachtigen. Santos ziet hen eerder als slachtoffers dan als criminelen. Hij suggereert bovendien dat de hele zaak zonder veel gevolgen uitdoofde omdat corruptie op het hoogste niveau dreigde te worden blootgelegd.

Het vooral door dialogen gedreven en degelijk vertolkte Me Late Que Si is vlotjes ingeblikt, maar moet het dus niet hebben van een innoverende stijl of adembenemende actie. De essentie ligt bij de personages, die de gewone Mexicanen symboliseren: mensen die net genoeg verdienen om een onopvallend leven te leiden, maar bij de minste tegenslag in een zwart gat kunnen belanden.

Regie: Laura Alvea | Cast: Catalina Sopelana (Clara Merlo Corzán), Alfons Nieto (Miguel Ferrer López), Álex García (Miguel Ferrer López), Itziar Ituño (Marta Ruiz), Ivan Massagué (Rafael Durán), Tomás del Estal (Gabriel Durán), Alfons Nieto (Juan Ferrer Ruiz), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 43-57 minuten | Jaar: 2025

In de openingsaflevering van El Cuco de Cristal vertelt een bewoner van een dorp vol geheimen hoe een koekoek zijn eieren legt. Dat doet de vogel niet in zijn eigen nest, maar in dat van een ander beest. Na het uitkomen verstoot het koekoeksjong de andere eieren of jongen. Het naargeestige biologielesje blijkt veel te zeggen over de geschiedenis van Yesques, een bedacht plaatsje in de omgeving van Madrid. De tijd voor onthullingen is rijp, wanneer een arts in opleiding na een levensreddende donortransplantatie contact legt met de familie van de aanbieder.

Een kleine twintig jaar voor het auto-ongeluk van donor Carlos was de vader van deze getroebleerde jongen verwoed op zoek naar antwoorden. Er broedde iets in Yesques, zoveel was de plaatselijke burgerwacht wel duidelijk, en de gemakzuchtige uitleg van een woningbrand met dodelijke afloop zinde hem dan ook totaal niet. Als de dankbare Clara in het dorpje aankomt en kennismaakt met de moeder en broer van haar donor, hoort ze dat vader Miguel jaren terug zomaar verdween. En hij blijkt niet de enige.

El Cuco de Cristal blijft lang schakelen tussen 2004 en 2005, de periode waarin de zoektocht van Carlos' vader culmineerde, en 2023, het jaar waarin Clara met het hart van Carlos naar Yesques afreist. In de eerste aflevering zijn de groot gekopte jaartallen prettig om een duidelijk beeld van de tijdspanne te hebben, maar op termijn gaan ze storen. De flashbackstructuur is overzichtelijk genoeg om zonder deze ijkpunten te kunnen.

Dat de makers bij het verbinden van toen en nu niet volledig op de montage vertrouwen, is tekenend voor de nadrukkelijke manier waarop het mysterie is uitgewerkt. Gebeurtenissen uit het verleden worden vanuit verschillende perspectieven in beeld gebracht, waarbij gretig met hints naar de precieze toedracht van de verdwijningen wordt gestrooid. Het is niet zo dat de spanning hierdoor volledig uit de vertelling wordt gezogen, maar de dosering had subtieler gekund. Bovendien blijven de ontwikkelingen in het hier en nu door de vele flashbacks achter.

Hoewel Clara de duidelijke hoofdpersoon van het verhaal is, wordt haar komst naar Yesques te gemakzuchtig ingezet als kapstok voor het oprakelen van de dorpsgeheimen. Catalina Sopelana (eerder dit jaar ook al op Netflix in de miniserie El Jardinero) doet weinig fout in haar vertolking van de assertieve arts in opleiding, maar haar rol blijft redelijk vlak en de motivatie van haar reis schetsmatig.

De makers leunen op het gegeven dat Clara met Carlos' hart in het mysterie van Yesques duikt, maar lijken weinig vat te hebben gekregen op manieren om dat dramatisch uit te diepen. De sterkste indicatie dat Clara's verblijf in het dorp iets met haar doet is haar hartslagmeter, die regelmatig rood uitslaat als ze door het bos wandelt; en dat terwijl een dokter haar bij een check verzekert dat er met het donorhart zelf niets mis is.

Op zijn best is El Cuco de Cristal een symbolisch geladen mysterie met flarden van The Wicker Man, op zijn slechtst een ongemakkelijke relatiesoap waarin voorspelbare interacties met Carlos' broer niet kunnen uitblijven. Het is teleurstellend dat de balans tussen thrillerelementen en gevorderde vragen over identiteit en familiebanden wankel uitslaat.

Ongetwijfeld kijkt deze Spaanse nieuwkomer het prettigst weg voor kijkers die zich in het mysterie van Yesques kunnen verliezen, en het flauw aangezette donordrama op de koop toenemen. De idyllische omgeving van Extremedura – schrijnend genoeg zwaar getroffen door de bosbranden van de voorbije zomer – is dan een fijne bonus.

De crew van Stranger Things heeft uitzonderlijke maatregelen genomen om te voorkomen dat er beeldmateriaal van het vijfde en laatste seizoen zou uitlekken. Door de opkomst van sociale media verspreiden opnames van film- en tvsets zich razendsnel, waardoor producties steeds creatiever moeten worden om nieuwsgierige fans te weren.

Gaten Matarazzo vertelde dat er langs een snelweg complete muren van gestapelde zeecontainers werden gebouwd om het zicht op buitenscènes te blokkeren. Omdat de betreffende scènes niet in een studio pasten, moest er buiten worden gefilmd en werd alles afgeschermd. Er waren bovendien medewerkers die continu de lucht in de gaten hielden om drones te signaleren die mogelijk foto’s of video’s probeerden te maken.

Spoiler alert

Die voorzorgsmaatregelen bleken terecht. Op sociale media verschenen dronebeelden van de set, gedeeld door een account met meer dan tweehonderdduizend volgers dat zelfs tegen betaling spoilers aanbiedt. Waarom fans zich op die manier laten spoilen, blijft de vraag, maar er is duidelijk belangstelling voor.

Volgens sommige makers is het bestaan van zulke lekken overigens ook een teken dat een serie nog leeft. Producties waar niemand meer op zit te wachten, lekken nauwelijks, simpelweg omdat er geen markt voor is. Series die ooit grote hypes waren, zoals bepaalde seizoenen van Doctor Who of projecten binnen het Marvel universum, zien dat het aantal lekken afneemt naarmate de publieke interesse daalt.

Spionage

Voor Stranger Things onderstreept het hoge aantal pogingen tot setspionage vooral hoe groot de belangstelling nog steeds is. In die zin komt het einde van de serie op een moment waarop de aandacht op een hoogtepunt staat.

De nieuwe spin-off van Yellowstone door Taylor Sheridan krijgt een première op 1 maart 2026 bij CBS. De serie Y: Marshals volgt Luke Grimes als Kayce Dutton, die in deze serie het ranch-leven achter zich laat en in de wereld van de U.S. Marshals terechtkomt.

In de serie sluit Kayce zich aan bij een eliteafdeling van de U.S. Marshals in Montana, waarin zijn achtergrond als cowboy en zijn militaire verleden samenkomen. De cast bevat daarnaast bekende gezichten uit Yellowstone, waaronder onder anderen Logan Marshall‑Green, Gil Birmingham en Mo Brings Plenty.

Uitzendmoment en programmering

De première van de spin-off zal in Amerika op zondagavond 1 maart 2026 om 20:00 ET op CBS plaatsvinden, waarna de reeks begin 2026 doorstroomt naar Paramount Plus en in Nederland als het goed is te zien zal zijn via SkyShowtime. Als showrunner is Spencer Hudnut aangesteld, bekend van zijn werk aan SEAL Team. Taylor Sheridan fungeert als uitvoerend producent.

Y: Marshals is slechts een van de meerdere Yellowstone uitbreidingen die in aantocht zijn. Paramount Network werkt ook aan The Madison, een serie over een rijke en vermoedelijk weinig harmonieuze familie uit New York die verhuist naar het platteland van Montana. Deze productie heeft onder anderen Michelle Pfeiffer, Patrick J. Adams uit Suits, Beau Garrett uit Firefly Lane en Matthew Fox uit Lost in de cast.

Nog meer

Andere spin-offs in ontwikkeling zijn The Dutton Ranch, waarin de oorspronkelijke personages Beth, Rip en Carter worden gevolgd, 1944, een nieuwe prequel in de lijn van 1883 en 1923, en een nog titelloze serie die zich afspeelt op de Four Sixes ranch in Texas, een locatie die in de latere seizoenen van Yellowstone al een rol speelde.

Van 2008 tot 2013 konden we Aaron Paul zien in Breaking Bad als Jesse Pinkman, een rol waarvoor hij drie Emmy Awards won. Hoewel bedenker Vince Gilligan aanvankelijk van plan was Jesse te laten sterven, zorgde Pauls natuurlijke sympathie ervoor dat hij de emotionele kern van de serie werd.

Hoe iconisch en duister die rol ook was, Paul volgde Breaking Bad op met iets dat nog verontrustender was. Na Breaking Bad speelde Paul een van de hoofdrollen in The Path. De serie speelt zich af in een totaal andere wereld, maar is niet minder intens.

Cast en verhaal

The Path werd bedacht door Jessica Goldberg en liep van 2016 tot 2018 gedurende drie seizoenen. Naast Paul zijn ook Michelle Monaghan en Hugh Dancy te zien in de hoofdrollen, met onder anderen Emma Greenwell, Rockmond Dunbar, Kyle Allen, Amy Forsyth, Sarah Jones, Paul James en Freida Pinto in bijrollen.

De serie volgt de leden van een fictieve religieuze beweging genaamd Meyerisme, die sterke overeenkomsten heeft met echte sekten en alternatieve spirituele bewegingen. The Path was oorspronkelijk The Way getiteld, maar dit veranderde omdat deze te veel leek op de naam van de echte religieuze organisatie (en vermeende sekte) The Way International.

Eddie Lane

Paul vertolkt Eddie Lane, een volgeling van de fictieve Meyeristische beweging. The Path benadert deze beweging zonder oordeel, omdat het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de leden zelf. In de kern is Meyerisme een zelfhulpfilosofie die elementen bevat van verschillende echte sektes. Eddie is diep geïndoctrineerd, net als zijn vrouw Sarah (Monaghan), die binnen de beweging is opgegroeid.



Pas na een retraite begint Eddie zijn geloof in Meyerisme te betwijfelen. Als bekeerling raakt zijn relatie met de beweging ontwricht, terwijl Sarah juist streng vasthoudt aan haar overtuigingen. Deze kloof leidt tot een duistere karakterontwikkeling voor Eddie, die het niveau van Breaking Bad benadert.

Zo dicht bij de werkelijkheid

De serie werkt juist doordat ze vanuit het perspectief van de volgelingen wordt verteld; mensen in een sekte geloven immers niet dat ze in een sekte zitten. Deze thema's komen overeen met veel echte bewegingen, of ze nu officieel als sekte worden beschouwd of als kerk. Pauls rol komt soms zo dicht bij de werkelijkheid dat het ongemakkelijk kan worden.



The Path is vooral verontrustend omdat het laat zien welke gevolgen zulke afgesloten geloofssystemen kunnen hebben. Hoewel enkele personages proberen het systeem te ontmantelen, doorloopt Eddie een zware, onopgeloste reis zonder duidelijke afronding. Jesse Pinkman wist uiteindelijk te ontsnappen in Breaking Bad; The Path laat veel meer morele ambiguïteit en zet alles wat de kijker ziet ter discussie.

Kijken?

Wil je Paul zien in The Path? Je kunt de serie op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten, maar je kunt het wel kopen op dvd.

Last Samurai Standing is sinds de lancering op 13 november uitgegroeid tot een opvallende nieuwkomer op Netflix. De miniserie weet de aandacht te trekken door een combinatie van historische elementen en een competitievorm die doet denken aan bekende titels als Squid Game en Shogun. De eerste reacties tonen aan dat de serie goed aanslaat.

Het verhaal speelt zich af in 1878, een periode waarin de positie van de samurai sterk onder druk staat na het verdwijnen van het oude bestuurssysteem. In deze onzekere tijd melden bijna driehonderd krijgers zich voor een gevaarlijk toernooi dat hen van Kyoto naar Tokyo voert. De route bestaat uit zeven checkpoints en alleen degene die alle hindernissen overleeft, maakt kans op een geldprijs van honderdduizend yen. De initiatiefnemers van deze strijd blijven onzichtbaar, wat een belangrijk raadsel binnen de serie vormt.

Samurai in een dodelijke competitie

De reeks kan worden vergeleken met series waarin deelnemers onder extreme omstandigheden strijden. Het verschil is dat de deelnemers in Last Samurai Standing professionele strijders zijn die het gevecht beheersen als ambacht. Daardoor ligt de nadruk minder op wanhoop en meer op de technische en persoonlijke motivatie van de samurai, die naast het prijzengeld ook vechten voor eer in een veranderende samenleving.

De serie bestaat uit zes afleveringen, heeft op IMDb een score van 7,5 en scoort buitengewoon goed op Rotten Tomatoes met een 100% score van de critici en een 96% van het publiek.

Kijken

Je kunt Last Samurai Standing zien op Netflix.

Bij Netflix is het nieuwe seizoen van The Witcher sneller dan verwacht onderuitgegaan. Binnen twee weken na de release is duidelijk dat de reeks met Liam Hemsworth een dieptepunt heeft bereikt. De verwachting was groot na de eerdere seizoenen, maar de eerste kijkcijfers en de snelle daling in populariteit maken direct duidelijk dat het publiek zich massaal van de serie afkeert.

Waar de lancering in 2019 nog voelde als het begin van een grote titel voor het platform, veranderde dat beeld in de jaren daarna. Het vertrek van Henry Cavill als Geralt zorgde destijds al voor scepsis onder een deel van de fanbase. Ondanks de weerstand zette Netflix door met een vierde en vijfde seizoen. Die keuze lijkt nu vooral te bevestigen dat de belangstelling is afgenomen.

Terugval in waardering

Seizoen twee en drie kregen al weinig steun van kijkers en critici. De ontvangst voor het vierde deel valt nog verder terug met een minimale score en een snelle neergang op de Netflix-ranglijsten. Hoewel het seizoen kort na de start nog hoog in de wereldwijde top tien stond, verdween het daarna naar de onderste plekken van deze top terwijl oudere titels opnieuw terrein wonnen. Dit benadrukt hoe snel de aandacht is verschoven.

Opvallend is dat juist dit seizoen volgens verschillende bronnen het duurste tot nu toe is. Met een forse investering per aflevering van ongeveer 21,8 miljoen dollar en een totaalbudget van 175 miljoen dollar hoopte Netflix duidelijk op een nieuwe impuls. In de praktijk lijkt het hoge budget echter weinig effect te hebben gehad op het kijkgedrag waardoor de kloof tussen kosten en resultaat groter is geworden.

Seizoen 5

De serie gaat toch nog een seizoen door, het huidige vierde en het nog komende vijfde seizoen zijn namelijk tegelijk opgenomen. Uiteraard om de kosten te drukken en gezien de tanende populariteit heeft Netflix daar kostentechnisch gezien goed aan gedaan.

HBO Max heeft een nieuwe trailer vrijgegeven voor de laatste vier afleveringen van It: Welcome to Derry. De beelden volgen direct op de recentelijk uitgezonden vierde aflevering, waarin verder werd ingegaan op de reden dat het wezen in Derry blijft en nooit buiten de stadsgrenzen verschijnt.

De serie speelt zich af voor de gebeurtenissen uit de twee succesvolle films gebaseerd op het boek van Stephen King. Het verhaal voert de kijker terug naar het begin van de jaren zestig, in de periode voordat Pennywise in diepe rust verdween en pas in de jaren tachtig opnieuw opdook. Hiermee wordt een nieuwe laag toegevoegd aan de oorsprong van de dreiging die Derry al generaties lang teistert.

Cast en makers

Taylour Paige, Jovan Adepo, Chris Chalk, James Remar, Stephen Rider, Madeleine Stowe en Rudy Mancuso vertolken de hoofdrollen. Bill Skarsgård keert terug als Pennywise, net als in de eerdere filmversies. De serie is ontwikkeld door Andy Muschietti samen met Barbara Muschietti en Jason Fuchs. Muschietti regisseert vier afleveringen. Fuchs en Brad Caleb Kane nemen de rol van showrunner op zich.

Stephen King zelf gaf eerder al aan buitengewoon enthousiast te zijn over deze serie.

Kijken!

De reeks bestaat uit acht afleveringen en wordt tot en met 14 december wekelijks uitgebracht. Bekijk hier de nieuwe 'mid-season'-trailer

Het tweede seizoen van Shogun breidt opnieuw zijn indrukwekkende cast uit. Dit keer verwelkomt de serie de Japanse popster en acteur Ren Meguro, die een belangrijke nieuwe rol op zich neemt.

Meguro zal te zien zijn als het personage Kazutada. De 28-jarige artiest maakte in 2020 zijn debuut als lid van de populaire idolgroep Snow Man en wist sindsdien ook naam te maken in film en televisie.

Internationale ervaring

Zijn acteerwerk omvat diverse producties, waaronder internationale titels zoals Silent, Trillion Game en The Beginning of the Sea. Daarmee heeft hij zich ontwikkeld tot een veelzijdige performer met een groeiende reputatie.

In een verklaring liet Meguro weten: "Het is een enorme eer om deel uit te maken van het tweede seizoen van Shogun. Toen ik de serie vorig jaar op Disney+ bekeek, was ik diep geraakt door de unieke en grootschalige weergave van Japan, die zo anders was dan eerdere interpretaties."

Een persoonlijke missie

Hij vervolgde: "Als Japanner voelde ik een sterke drang om bij te dragen aan deze baanbrekende productie. Ik ben vastbesloten om het erfgoed dat anderen hebben opgebouwd te respecteren en mijn rol met zorg vorm te geven."



Naast Meguro sluiten ook andere nieuwe gezichten zich aan bij de cast, waaronder Asami Mizukawa (Aya), Masataka Kubota (Hyūga), Sho Kaneta (Hidenobu), Takaaki Enoki (Lord Ito) en Jun Kunimura (Gōda).

Terugkerende favorieten

Natuurlijk keren ook vertrouwde namen terug. Onder hen bevinden zich Hiroyuki Sanada en Cosmo Jarvis, samen met Fumi Nikaidô, Shinnosuke Abe, Hiroto Kanai, Yoriko Dôguchi, Tommy Bastow, Yuko Miyamoto, Eita Okuno en Yuka Kouri.

Volgens de officiële beschrijving speelt het tweede seizoen zich tien jaar na de gebeurtenissen van het eerste seizoen af. Het verhaal vervolgt de historisch geïnspireerde saga van twee mannen uit totaal verschillende werelden, wier lotsbestemmingen onlosmakelijk met elkaar verbonden blijven.

Streamingdiensten brengen wekelijks zoveel nieuwe series uit dat het soms moeilijk is een keuze te maken. Om het je wat makkelijker te maken, hebben we een selectie gemaakt van de drie meest opvallende nieuwe series van deze week die absoluut het kijken waard zijn.

The Mighty Nein

---

Verschijnt op: Woensdag 19 november | Kijk op: Prime Video
Prime Video brengt binnenkort een gloednieuwe animatieserie vol actie, avontuur, humor en fantasie. De serie is ontwikkeld door Critical Role en heeft stemrollen van Laura Bailey, Liam O'Brien, Marisha Ray en Ashley Johnson, die je onder meer kent uit The Last of Us.

Synopsis: Een groep verschoppelingen, criminelen en buitenbeentjes moet ongewild het continent redden als een arcaan relikwie dat de realiteit kan veranderen in verkeerde handen valt.

A Man on the Inside

---

Verschijnt op: Donderdag 20 november | Kijk op: Netflix
Ted Danson werd door de jaren heen bij het grote publiek bekend dankzij zijn rollen in de sitcoms Cheers en Becker, en tegenwoordig ook door deze serie. Donderdag verschijnt het tweede seizoen van de titel van maker Michael Schur, die op IMDb een sterke score van 7,6 krijgt.

Synopsis: Charles, een gepensioneerde man, krijgt een nieuw doel in zijn leven wanneer hij reageert op een advertentie van een privédetective en undercover gaat in een geheim onderzoek binnen een verzorgingstehuis.

Landman

---

Verschijnt op: Vrijdag 21 november | Kijk op: SkyShowtime
Het lijkt erop dat maker Taylor Sheridan alles wat hij aanraakt in goud verandert. Samen met Christian Wallace creëerde hij deze serie, en opnieuw blijkt het een schot in de roos. De titel werd razendsnel verlengd voor een tweede seizoen en scoort op IMDb een ijzersterke 8,2. De hoofdrollen zijn voor Billy Bob Thornton, Ali Larter en Michelle Randolph.

Synopsis: In de spreekwoordelijke boomtowns van West-Texas zoeken ruige cowboys en wilde miljardairs naar fortuin in de wereld van de booreilanden.

Een filmreeks van 2,1 miljard dollar keert na zeven jaar terug, terwijl de meest besproken western sinds 2021 eindelijk op tv te zien is. Daarnaast walgt Florence Pugh van deze film. Dat, en meer, domineerde de afgelopen dagen het nieuws op FilmTotaal.

Filmreeks van $2,1 miljard laat 7 jaar op zich wachten: hoofdrolspelers gelukkig terug

We hebben er een lange tijd op moeten wachten, maar het is eindelijk zo ver: de opnames van de nieuwe Jumanji zijn officieel gestart in Los Angeles. De derde film brengt opnieuw een indrukwekkende sterrencast samen.

Niet alleen keren de grote hoofdrolspelers Dwayne Johnson, Kevin Hart, Jack Black en Karen Gillan terug, ook een reeks vertrouwde gezichten uit eerdere delen sluit weer aan. Daarmee lijkt Columbia Pictures volop in te zetten op continuïteit en nostalgie.

Florence Pugh walgt van deze film: "Ik had gewoon het geld nodig"

Florence Pugh heeft al de nodige pareltjes gemaakt. Denk maar aan Little Women, Midsommar en Dune: Part Two, om er maar een paar op te noemen. Ze lijkt elk genre moeiteloos aan te kunnen, maar niet elk project in haar carrière is haar even dierbaar...

De actrice, die recentelijk te gast was bij The Louis Theroux Podcast, onthulde dat ze spijt heeft van een enkel project, namelijk de Netflix-horrorfilm Malevolent uit 2018.

Begin aankomende week is de meest besproken western sinds 2021 eindelijk op televisie te zien

De spraakmakende western Rust verscheen vandaag op 18 november op Pathé Thuis. De film heeft de grootste Nederlandse bioscopen geskipt, maar ook daarbuiten was de film slechts beperkt te zien op het witte doek. Critici reageerden gemengd.

De regie is van Joel Souza, bekend van Crown Vic en Ghost Squad. Hij werkte samen met Alec Baldwin (The Departed), Travis Fimmel (Warcraft), Jensen Ackles (My Bloody Valentine 3D) en Frances Fisher (Titanic).

Ben je dol op films?

Op FilmTotaal houden we je op de hoogte van het belangrijkste filmnieuws en bieden we je flink wat kijktips op de verschillende streamingdiensten. Als je dus ook van films houdt, neem dan zeker een kijkje.

Er bestaan heel wat politieseries, die al lang meegaan en ook erg bekend zijn. Denk maar aan Law & Order, NCIS, CSI en Criminal Minds. Er zijn ook politieseries die minder aandacht hebben gekregen, maar eveneens de moeite waard zijn om te zien.

Een politieserie die lovend ontvangen werd en die je waarschijnlijk niet hebt gezien is White Collar. Het liep van 2009 tot 2014 gedurende zes seizoenen. De serie werd bedacht door Jeff Eastin en heeft Matt Bomer en Tim DeKay in de hoofdrollen, naast onder anderen Willie Garson en Tiffani Thiessen.

Verhaal

White Collar draait om de onwaarschijnlijke samenwerking tussen Neal Caffrey (Bomer) en Peter Burke (DeKay). Neal is een briljante, charmante oplichter en vervalser, die is gespecialiseerd in kunstfraude en juwelendiefstal. Peter is een integere, slimme FBI-agent die Neal oorspronkelijk heeft opgepakt, maar hem vervolgens inzet als consultant bij witteboordencriminaliteit.

Neal werkt nu voor de FBI, maar blijft altijd balanceren tussen zijn criminele talenten en zijn drang om echt een beter leven op te bouwen. Peter probeert hem op het rechte pad te houden, met wisselend succes.

Lovend ontvangen

White Collar werd lovend ontvangen en heeft in totaal een score van 96% op Rotten Tomatoes. Vier seizoenen hebben zelfs een perfecte score van 100%. Vooral de sterke chemie tussen Bomer en DeKay werd geprezen. Neal en Peter zijn een van de meest geliefde duo's uit het genre.



De serie eindigde in 2014 na zes seizoenen en dat op een elegante manier die bij de personages past. Het is een van de beter beoordeelde serie-finales van de laatste jaren. Toch werd White Collar nooit genomineerd voor een van de grote prijzen.

Reboot

In juni 2024 werd aangekondigd dat er een reboot van White Collar in ontwikkeling was, met veel van de originele cast en bedenker Eastin die terug aan boord zouden komen. De serie zou opnieuw willen voortbouwen op de charme en stijl van het origineel. Eastin heeft verklaard dat de reboot de titel White Collar Renaissance zal dragen.



Wanneer we deze reboot kunnen verwachten, is nog niet bekend. Maar in de tussentijd kun je kijken naar de originele serie die te vinden is op Disney+.

Zin in een "nieuwe klassieker" die je vandaag kunt streamen? Vanaf morgen staat The Hand That Rocks the Cradle op Disney+. De film is een remake van de gelijknamige film van Curtis Hanson (L.A. Confidential) waarin de hoofdrollen waren voor Annabella Sciorra (Jungle Fever), Rebecca De Mornay (Risky Business) en Julianne Moore (Boogie Nights).

In The Hand That Rocks the Cradle huren Caitlin en Miguel Morales de jonge Polly Murphy in als hun nieuwe nanny. Polly verbergt echter een verborgen motief dat Caitlin bang maakt en schadelijk zou kunnen zijn voor haar en haar familie. In deze film zijn de belangrijkste rollen voor Mary Elizabeth Winstead, Maika Monroe en Raúl Castillo.

Kijk op Disney+

De film staat vanaf morgen op Disney+. The Hand That Rocks the Cradle duurt 105 minuten en is ideaal voor een spannende filmavond tijdens deze donkere grauwe novemberavonden.



Op SerieTotaal worden flink wat recensies geplaatst. Bekijk alle recensies van de nieuwste series op de verschillende streamingdiensten zoals Netflix, HBO Max, Disney+, Prime Video en Videoland.

Je zou Netflix kunnen omschrijven als een fenomeen. Het bedrijf begon online met het verhuren van dvd's en groeide uit tot een globale gigant op het gebied van streaming. De ambities zijn op vele vlakken waargemaakt, dus de grote vraag is waarom men koste wat kost Game of Thrones wil evenaren.

De serie is een solide voorbeeld van high fantasy, met elementen van sterk politiek drama. Zo op het oog zou het toch moeten lukken om een waardige opvolger te vinden voor dit culturele fenomeen. Door de jaren heen deed Netflix duidelijk meerdere pogingen, die echter niet het verwachte succes opleverden.

Het omgekeerde resultaat

Ruim 44 miljoen kijkers stemden af op het slotseizoen van Game of Thrones, maar wisten vervolgens de weg niet te vinden in Netflix' catalogus. Sterker nog, er was in bepaalde gevallen zelfs sprake van uitgesproken hoon.

We hebben het natuurlijk over de 'Witcher'-boekenserie. Het debuutseizoen deed het niet slecht, maar daarna ging het snel bergafwaarts. Tegenwoordig lijken de meeste kijkers voornamelijk af te stemmen om de serie eens flink af te branden, wat een omgekeerd resultaat is.

Sterk bronmateriaal, flets resultaat

In 2020 werd Frank Millers strip 'Cursed' bewerkt tot een serie. Deze alternatieve geschiedenis over koning Arthur was, net als de 'Witcher'-boeken, uitstekend bronmateriaal voor een fantasyserie. Jammer genoeg kwam Millers epische verhaal op het scherm niet goed uit de verf, waardoor het bij één seizoen bleef.



Ten slotte mag Marco Polo niet in het rijtje ontbreken. Voor deze historische avonturenserie werd werkelijk alles uit de kast getrokken: er werd internationaal gefilmd op enorme sets en met een gevarieerde cast. Kosten noch moeite werden gespaard om de avonturen van Marco spetterend op het scherm te brengen.

Een fletse kopie

De makers leken echter te vergeten dat je ook met een sterk verhaal moet komen. De gewoonte van Game of Thrones om gewelddadige scènes te tonen werd overgenomen, echter zonder enige verdere diepgang in de serie. Na twee seizoenen ging de stekker eruit en naar verluidt leed Netflix een verlies van $ 200 miljoen.



Na meerdere mislukkingen is het te hopen dat Netflix het idee loslaat. Per slot van rekening lukt het HBO niet eens om de het succes van de fantasyserie te evenaren. Met prijswinnende series als The Crown en Stranger Things heeft Netflix niets meer te bewijzen. De jacht op een magische eenhoorn van een productie kan dus met een gerust hart gestaakt worden.

Waar zijn deze series te zien?

Cursed, Marco Polo en The Witcher kun je alledrie streamen op Netflix.