Regie: Katharine English | Afleveringen: 4 | Speelduur: 45-47 minuten | Jaar: 2023

Tussen 2005 en 2009 boekte American footballcoach Urban Meyer zwaarbevochte successen met de Florida Gators, een gedreven studententeam dat de universiteit van Florida vertegenwoordigt. De miniserie Untold: Swamp Kings verhaalt in vier afleveringen over de cocktail van hoogtepunten en tegenslagen, maar vergeet zich te verdiepen in de ontwikkelingen die de meeste vragen oproepen.

Swamp Kings breit een einde aan de derde reeks van zogenoemde Untold-titels, sportdocumentaires die exclusief worden uitgebracht op Netflix. American football was de afgelopen vier releaseweken een heus thema, aangezien ook Johnny Football de pieken en dalen van de machosport belicht. Verder kwamen de makers op de proppen met het onbeschaamde exhibitionisme van Jake Paul the Problem Child en een groot dopingschandaal in Hall of Shame.

Zwaarbevochten succesverhalen zijn bepaald niet zeldzaam in de footballsport en dus is de vraag gerechtvaardigd waarom juist dit team en deze coach een documentaire verdienen. In de eerste aflevering wordt verwezen naar een vervlogen glorieperiode in de jaren negentig, die ervoor zorgde dat het besef van verval en de honger naar succes rond 2005 uitzonderlijk groot waren. Tel daar de intrede van de (destijds felbegeerde) coach Urban Meyer bij op en de basis voor een nieuw succesverhaal was gelegd.

Archiefbeelden van trainingen en wedstrijden worden in Swamp Kings afgewisseld met de inzichten en herinneringen van hoofdrolspelers, onder wie quarterback Tim Tebow, sterkhouder Brandon Spikes en natuurlijk de betreffende succescoach. Onder leiding van Meyer verzekerde het team uit Gainesville zich in vijf seizoenen twee keer van de nationale titel.

Vier afleveringen zou meer dan genoeg moeten zijn om de meest spraakmakende wedstrijden en ontwikkelingen te reconstrueren, maar opvallend genoeg maakt de miniserie toch een wat vluchtige indruk. Een belangrijke factor daarin is de montagestijl: interviews met Meyer en de spelers moeten de actiebeelden van grote wedstrijden van context en commentaar voorzien, maar regisseur Katharine English kiest er zelden voor om langer dan een halve minuut te wachten met snijden. Die benadering kent geen winnaars: de interviewmomenten zijn nu beknopt en overwegend oppervlakkig van toon en ook de springerige wedstrijdopnames kunnen moeilijker beklijven.

Dat de miniserie op die manier overtuigingskracht mist, ligt nog niet eens per se aan de beperkte inbreng van de geïnterviewde sleutelfiguren. Vooruit, de sportclichés zijn soms niet van de lucht ("Verliezen zit niet in zijn DNA", "Alleen wij dachten dat we zouden winnen"), maar op verschillende momenten ogen de betrokkenen wel degelijk geroerd als ze hun herinneringen aan de bewogen succesjaren terughalen.

Zonder tegenslagen is er geen glorie, maakt de documentaire nog maar eens duidelijk. En de Gators kampten in het tijdperk Meyer meermaals met, verzachtend verwoord, pr-problemen. De ploeg bestond grotendeels uit kansarme zwarte Amerikanen die de universiteitssport aangrepen om te ontsnappen aan de houdgreep van (drugs)criminaliteit. Toch werden er onder Meyers bewind een aantal spelers gearresteerd voor (onder meer) dealen en geweldsvergrijpen.

In de derde aflevering (Trouble in the Swamp) licht Meyer toe waarom hij zijn spelers ook bij opspraak niet de laan uit wilde sturen: hij wilde niet dat ze door zijn toedoen in de goot belandden, aangezien hij bij een eerder team al eens gezien hoe snel dat kon gaan. Reden genoeg om door te vragen en de dunne lijn tussen succes en noodlot verder te belichten. Helaas blijft de miniserie ook hier op de oppervlakte, terwijl de situatie (nog altijd) urgente discussievragen oproept over raciale ongelijkheid en de verantwoordelijkheden van coaches en scholen.

"Ik had niet gedacht dat we nog eens over mijn tijd in Gainesville zouden praten," zegt een van de spelers aan het einde van de laatste aflevering. Swamp Kings is een gemiste kans om het verhaal van zijn team met meer diepgang en urgentie te vertellen.

★★☆☆☆

Untold: Swamp Kings is te zien bij Netflix.

Eerder deze maand liet Dread Central al weten dat Patrick Mediate (Primordial Pictures), Aaron McLane (Fear the Walking Dead) en Ashley Robinson (Fear the Walking Dead) een serie ontwikkelen gebaseerd op Thir13een Ghosts.

Die titel komt je wellicht voor, en met goede reden: in 1960 verscheen al horrorfilm 13 Ghosts, gevolgd door de remake Thir13een Ghosts uit 2001.

13 geesten, 13 afleveringen

Geen verdere details waren eerder deze maand bekend, maar nu is er via Bloody Disgusting iets meer naar buiten gekomen.

Het schijnt namelijk zo te zijn dat de eerder genoemde namen en Dark Castle Entertainment allen hun zinnen hebben gezet op een 13 afleveringen durende serie, maar dat de uiteindelijke beslissing ligt bij Sony Pictures Television, die een groot deel van de rechten bezit.

Soort van vervolg

In zowel de versie uit 1960 als 2001 zien we hoe een familie een indrukwekkend huis erft, waar helaas ook een groot aantal spoken rondwaart.

En hoewel de versie uit 2001 een stuk gruwelijker is door al het geweld en 'gore', eindigen beide versies met het feit dat de spoken aan het eind weten vrij te komen van het huis.

Thirteen Ghosts Television Series’ Creators Already Have Plans for Multiple Seasonshttps://t.co/j30RBgaCJN

— ComingSoon.net (@comingsoonnet) August 24, 2023

De producenten die de serie willen maken hebben laten weten dat ze het einde van de film van 2001 willen gebruiken als beginpunt voor de serie. Naar verwachting zullen de achtergronden van de 13 centrale geesten verder worden uitgediept. Ook zouden er al plannen klaarliggen voor meerdere seizoenen van de serie.

De goede oude tijd

En hoewel de film uit 2001 indertijd niet veel indruk maakte, is het sindsdien een cultfilm gebleken. Dark Castle was begin 2000 tevens verantwoordelijk voor films als House on Haunted Hill, Ghost Ship en House of Wax.

Helaas ligt de ontwikkeling van de serie momenteel stil door de stakingen in Hollywood, maar zodra die voorbij zijn, kunnen de makers er direct verder aan werken.

Voor deze film gaan we terug naar het jaar 2002. Toen kwam een van de beste oorlogsfilms uit die we nu kennen.

The Pianist is een van de beste films in het oorlogsgenre. De film duurt precies tweeëneenhalf uur en is geregisseerd door Roman Polanski. Hij is ook wel bekend van films als The Ghost Writer en Oliver Twist.

Cast

In de film zien we Adrien Brody, die met zijn rol een Oscar binnen wist te slepen voor de mannelijke hoofdrol in een speelfilm. Naast Brody zien we Thomas Kretschmann, Frank Finlay, Emilia Fox, Michal Zebrowski, Ed Stoppard, Maureen Lipman en Jessica Kate Meyer.

Het verhaal

De Pools-Joodse pianist Wladyslaw Szpilman ziet Warschau geleidelijk veranderen in een getto. De consequenties van de Duitse bezetting zijn afschuwelijk, er is een Joodse opstand, deportaties zijn gaande en hij ziet hoe zijn familie en vele vrienden worden vermoord.

Hij probeert te overleven in de ruïnes van zijn geliefde stad. Hij krijgt daar niet alleen hulp van Poolse verzetsstrijders, maar ook van de Duitse officier Wilm Hosenfeld.

Over de film

De film is gebaseerd op de memoires van de Joodse pianist Wladyslaw Szpilman, genoemd The Pianist: The Extraordinary True Story of One Man’s Survival in Warsaw, 1939-1945.

Op het moment dat Brody de Oscar won, was hij op dat moment de jongste winnaar ooit. De film schreef nog twee Oscars op zijn naam voor beste regie en beste aangepaste scenario.

De film ging in première op het filmfestival van Cannes, daar ontving de film ook de Gouden Palm.

Veerkrachtig en briljant

The Pianist heeft op IMDb een prachtige score van 8.5/10. Op Rotten Tomatoes scoort de film helemaal goed met een gemiddelde van 96%. "Een meesterwerk over menselijkheid versus onmenselijkheid, over de veerkracht en barmhartigheid van kunst, en over de persoonlijke verschrikkingen veroorzaakt door een van de donkerste gebeurtenissen ter wereld.", aldus een van de critici op de site.

The Pianist is a poignant and masterfully crafted film that delicately portrays the harrowing experiences of a Jewish pianist during World War II. It's one of my favourite movies ever made.

— O.A.K🥷🏾 (@Ola_kanfari) August 24, 2023

i watched The Pianist (2002) today. Roman Polanski aside, i really really liked this movie. especially Adrien Brody's performance, it felt so realistic. what a good actor. and he learned piano just for the role too! he's dedicated.

— config.sys (@absoluteconfig_) August 21, 2023

Bij MovieMeter doet de film het ook goed met een 4.18/5. Kijker RomNan zegt over de film, "Eén van de beste films die ik ooit gezien heb. Zit sowieso wel in mijn top 5. Het acteerwerk, de setting en de muziek. Briljant."

Bij Netflix

Als je The Pianist nog niet gezien hebt, is het zeker aan te raden om dit te gaan doen. Je kan de indrukwekkende film streamen bij Netflix.

Fans van The Handmaid's Tale wachten over de hele wereld met spanning op de release van seizoen 6. Maar totdat het zover is, hebben we nog genoeg tijd om te speculeren over wat we in het nieuwe seizoen gaan zien.

Er zijn veel verschillende fantheorieën over het laatste seizoen, maar een van de meest populaire heeft natuurlijk te maken met Hannah's redding. Sinds het eerste seizoen heeft June alles in het werk gesteld om dat mogelijk te maken, maar het is nog niet gelukt.

Gaat Nick dood?

In hun theorieën suggereren fans onder andere dat het weleens Nick zou kunnen zijn die uiteindelijk de dochter van June redt. Hoewel ze al een lange tijd gescheiden zijn, lijkt het logisch dat hij degene is die haar droom gaat waarmaken.

Nicks verhaallijn in seizoen 5 heeft ertoe geleid dat fans veronderstellen dat hij uiteindelijk alles zal doen wat nodig is om Hannah te redden, zelfs als het hem zijn eigen leven kost. De terechte vraag is dus: zal hij sterven?

Onvermijdelijk

Veel fans denken dat de dood van Nick onvermijdelijk is. Is het niet tijdens het redden van Hannah, dan wel in een ander verschrikkelijk scenario. Dit is wat Redditor Lower-Travel-6117 erover zegt:



"Mijn visie is dat Nick sterft terwijl hij June en Nichole verdedigt of redt, en waarschijnlijk ook Luke. De eerdere hint van 'ze heeft mensen die voor haar zorgen, ik ben niets' deed me beseffen dat hij echt moest sterven. Elk scenario waarin June en Nick samen belanden terwijl Luke er nog steeds is, voelt verkeerd. Vooral als ze Hannah redden".

Geen optie

Het enige wat wellicht zijn leven zou kunnen redden, is dat hij June achter zich zou laten en zijn reis in Gilead als commandant zou voortzetten. Al geloven de meeste fans niet dat dit een optie is, omdat Nick heeft bewezen dat zijn liefde voor June te sterk is. The Handmaid's Tale is te bekijken op Videoland en Prime Video.

Lost, de iconische TV-serie die in de periode van 2004 tot 2010 onze schermen veroverde, liet een blijvende indruk achter op kijkers wereldwijd. Eén van de memorabele personages die onderdeel was van deze serie, was Charlie Pace, gespeeld door Dominic Monaghan.

Pace was een complex personage dat worstelde met een drugsverslaving en demonen uit zijn verleden terwijl hij probeerde te overleven op het mysterieuze eiland. Zijn relatie met Claire en zijn band met de muziek maakten hem in de loop van de serie tot een sympathieker persoon.

Dominic Monaghan

Geboren op 8 december 1976 in Duitsland, is Dominic Monaghan meer dan alleen maar Charlie Pace. Hij heeft een indrukwekkende reeks acteerwerkzaamheden op zijn naam staan, waaronder zijn rol als Meriadoc 'Merry' Brandybuck in The Lord of the Rings-trilogie en zijn verschijning in de populaire serie The Mandalorian.

Naast zijn acteertalent staat Monaghan bekend om zijn passie voor dieren en natuurdocumentaires. Hij heeft zelfs een serie, Wild Things with Dominic Monaghan, waarin hij de wereld rondreist om zeldzame en fascinerende dieren te ontdekken.

Het Persoonlijke Leven van Dominic Monaghan

Monaghan had enige tijd een relatie met actrice Evangeline Lilly (ook uit Lost). Achteraf gaf hij toe dat hij behoorlijk ontdaan was toen zij in 2008 uit elkaar gingen. Voor zover ons bekend heeft Monaghan momenteel geen langlopende relatie.

Jarenlang was HBO's Game of Thrones een van de allergrootste series. De razend populaire boeken waarop de serie is gebaseerd, hadden één uiterlijk kenmerk dat in de serie niet is terug te zien.

Het gaat namelijk om het uiterlijk van de Targaryens, met in het bijzonder Daenerys (Emilia Clarke). Zij staan natuurlijk bekend om hun platina-witte haar, maar ook om nog een fysiek kenmerk: hun paarse ogen.

Niet te doen

De producenten hebben het wel geprobeerd om de Targaryens de karakteristieke paarse ogen te laten hebben. In het eerste seizoen probeerden Clarke en Harry Lloyd, die haar broer Viserys speelde, te werken met paarse contactlenzen.

Het bleek dat de acteurs de lenzen te oncomfortabel vonden om mee te werken. Daarnaast vonden de Game of Thrones-makers David Benioff en D.B. Weiss dat de lenzen voor te veel afleiding zorgden en de opties in CGI toentertijd nog te complex waren.

Targaryens met normale ogen

Hoewel het een relatief klein verschil is, was de paarse kleur van de ogen in de boeken een belangrijk element. De combinatie van platina-wit haar en paarse ogen werd gezien als een machtig kenmerk, dat onlosmakelijk verbonden was aan het Valeryan-bloed.

Targaryens with their natural purple eyes would be so superior!!! pic.twitter.com/FeFv4CxXfY

— May H (@Mayham_H) May 2, 2023

Volg alle avonturen van de Targaryens in Game of Thrones en House of the Dragon op HBO Max.

De serie Lost was een zeer grote hit toen deze tussen 2004 en 2010 werd uitgezonden. Het verhaal over de overlevenden van een vliegtuigcrash op een mysterieus eiland boeide zeer veel kijkers wereldwijd. Eén van de hoofdpersonen in de serie was Sayid Jarrah, die werd gespeeld door Naveen Andrews.

Jarrah was één van de overlevenden van de crash en bewees daar als snel zijn waarde. Jarrah was een voormalig lid van de Iraakse speciale strijdkrachten en een vaardige technicus die daarmee specifieke kwaliteiten had die op het eiland gebruikt konden worden.

Naveen Andrews

Naveen Andrews werd geboren op 17 januari 1969 in Londen. Buiten zijn rol in Lost heeft Naveen Andrews nog de nodige andere rollen gehad, zowel in de film als op televisie. Hij verscheen in films zoals The English Patient en The Mighty Celt en speelde ook in televisieseries zoals Sense8 en The Brave.

Bekijk op instagram

Privé-leven

Andrews heeft in zijn Engelse periode (nog lang voordat hij in Lost speelde) gekampt met een zware drugs -en alcoholverslaving. Hij is naar de Verenigde Staten gegaan om daar af te kicken en is daar ook gebleven. Hij heeft twee kinderen bij twee verschillende vrouwen en heeft momenteel, voor zover ons bekend, geen langdurige relatie.

Eind september gaat de spin-off van The Boys van start. Op de nieuwe poster is de hele cast te zien voor een standbeeld van Homelander. Veel krediet heeft hij zo te zien niet, het standbeeld is namelijk onthoofd en beklad.

Je kunt de poster hier bekijken. De toon van de serie is hiermee uiteraard direct gezet.

Veelzijdige cast

De hoofdpersonages zitten er relaxt bij terwijl het hoofd van het standbeeld op de traptreden ligt. Hoewel dit nieuwe gezichten zijn in de wereld van de supes, kennen we de meeste acteurs al. Jazz Sinclair en Chance Perdomo waren eerder te zien in The Chilling Adventures of Sabrina, Shelley Conn zagen we onlangs in Good Omens en Maddie Philips had een rol in Supernatural.

Middels dit veelzijdige jonge talent zullen we ongetwijfeld bijzondere figuren te zien krijgen terwijl zij leren om met hun krachten om te gaan.

De eerste drie afleveringen van Gen V zijn vanaf 29 september te streamen op Prime Video.

In een interview met Wyborcza komt de fantheorie ter sprake waarbij alternatieve werelden Geralts verandering kunnen verklaren. Zonder al te veel te willen verklappen geeft Baginski aan dat seizoen 4 zich echter aan het bronmateriaal houdt.

Hierbij doelt hij met name op boek 5 uit de fantasysage. De Vrouwe van het Meer (Lady of the Lake) zet lezers op het verkeerde been door ineens te onthullen dat alles wat ze tot dan toe hebben gelezen misschien helemaal niet klopt.

Pittige discussies

Het betreft hier echter geen alternatieve realiteit. Baginski: "Lezers vergeten wat Andrzej Sapkowski zelf met de sage heeft gedaan. Toen het vijfde boek uitkwam werden er pittige discussies gevoerd, want opeens veranderde de context."

"Het was honderd jaar later en we leren dat alles tot zover gefilterd is door iemands interpretatie van de gebeurtenissen. Misschien was het Jaskiers beleving, misschien had Ciri een andere kleur ogen. Sapkowski heeft wat dat betreft een soepel raamwerk neergezet maar het is iets totaal anders dan een multiversum," aldus de producent.

Passend bij de boeken

Baginski is van mening dat Geralts verandering goed past binnen de boekenserie zelf. Hij besluit met de volgende uitspraak: "Maar goed, het kan zomaar zijn dan sommigen er maar niet overheen komen dat Geralts uiterlijk is veranderd. Zij zullen seizoen 4 dus anders beleven".

Je kunt The Witcher streamen op Netflix.

Bekijk op instagram

Regie: Michael Patrick King, Cynthia Nixon, Ry Russo-Young, e.a. | Cast: Sarah Jessica Parker (Carrie Bradshaw), Cynthia Nixon (Miranda Hobbes), Kristin Davis (Charlotte York), Sara Ramirez (Che Diaz), Mario Cantone (Anthony Marentino), e.a. | Afleveringen: 11 | Speelduur: 42-45 minuten | Jaar: 2023

De terugkeer van de dames uit Sex and the City werd door veel vrouwen omschreven als het weerzien van oude vriendinnen. Of vervolgserie And Just Like That... ook leuk is voor de nieuwste generatie, daar valt over te discussiëren. De makers doen in ieder geval heel hard hun best. Te hard, volgens sommigen. En het blijft een serie over bevoorrechte vrouwen en hun rijkemensenprobleempjes. Is dat een reden om niet te kijken? Nah.

Seizoen een liet de kijker achter met een hoop om te verwerken. Waren fans van Mr. Big al getraumatiseerd, ook fans van Steve kregen er flink van langs toen ze Miranda hoorden zeggen dat ze altijd al ongelukkig met hem was. Dat Big overleed, hoe uit het leven gegrepen ook, werd natuurlijk gedaan zodat Carrie weer single kan zijn. En Miranda verliet Steve uit naam van het diversiteitsbeleid. Grote vraag voor seizoen twee is of Miranda een statement zal maken over haar seksuele identiteit, en zo ja, welk precies.

Wie jong was toen Sex and the City uitkwam zal gewend zijn om personages uit de kast te zien komen, maar voor jongeren van nu is dit al lang geen vaste prik meer. Je seksualiteit in één woord vastpinnen is voor ouwe mensen; de jeugd van tegenwoordig is simpelweg verliefd. Helaas heeft medialand over het algemeen deze trend nog niet opgepikt.

Hoe progressief And Just Like That... ook poogt te zijn, in seizoen een deed deze serie mee met de irritante traditie om een personage dat voor het eerst een ervaring met iemand van hetzelfde geslacht heeft opgedaan alle voorgaande heteronormatieve relaties rigoureus van tafel te laten vegen. Want daar kan toch helemaal niets van waar geweest zijn? Volgens medialand zijn er maar twee opties: homo of hetero. Een grijs gebied, een spectrum of biseksualiteit bestaan niet of nauwelijks, als we de makers mogen geloven.

Voor trouwe kijkers was het moeilijk om te zien hoe Miranda haar huwelijk met Steve in een paar woorden tot een vergissing reduceerde, toen ze na haar ongemakkelijke keukenseks uitriep dat ze zich nog nooit zo had gevoeld. Nog nooit! Voor fans van Steve, die ooit zo hard hoopten dat het goed zou komen tussen die twee, was dit een klap in het gezicht. En dit is natuurlijk niet in lijn met wat de nieuwste generatie bezighoudt, die zich probeert te ontdoen van labels, hokjes en de absurde veronderstelling dat een mens maar op één geslacht kan vallen.

Het is niet de eerste keer dat actrice Sara Ramirez een bijdrage levert aan bi-invisibiliteit. In Grey's Anatomy moesten fans van personage George al verdagen dat Ramirez als Callie bij het uit de kast komen haar huwelijk met George pijnlijk omschreef als "geen idee wat dat was". Het kan blijkbaar geen liefde geweest zijn als je daarna in bed belandt met iemand van hetzelfde geslacht. Was dit fenomeen toen al storend, bij de nieuwe generatie zal dit er zeker niet snel ingaan.

Che identificeert zich niet eens als vrouw, dus of Miranda een nieuwe laag van haar seksualiteit heeft aangeboord is misschien niet eens een vraag. Zo kunnen we eindeloos doorgaan en dan moet Miranda nog aan het woord komen. Maar echt veel mag de kijker niet verwachten van Miranda in seizoen twee: het onderwerp wordt opzettelijk vaag gehouden. Dat had mooi in lijn kunnen zijn met de hokjesweerzin van vandaag de dag, als er niet van alle kanten benadrukt wordt dat Miranda zo in de war is.

Wat de kijker wel mag verwachten is... de avonturen van bevoorrechte dames in New York. Niet alleen de oude vertrouwde dames, maar ook een schare aan nieuwe personages. Over het algemeen voegen deze weinig toe, wat pijnlijk duidelijk maakt dat ze er enkel zijn vanwege hun huidskleur. De bijbehorende vermeende levenservaring die de serie wat meer diepgang had kunnen geven – anders dan wat geïsoleerde momenten die alleen maar geforceerd overkomen – ontbreekt jammerlijk.

Andere zaken gaan voor, zoals het langverwachte weerzien met Aidan. Ouwe koek zal de kijker (uit team Big) denken, maar Carrie geeft toch nieuwe betekenis aan het oude bekende door zichzelf een confronterende spiegel voor te houden, waar menig kijker door van streek zal raken. Toch doet dit navelstaren ook denken aan hoe de serie vroeger was. Het is vooral de nostalgie waardoor fans van het eerste uur And Just Like That... zullen blijven volgen. En met de warmte van de slotaflevering worden zij beloond.

Het is te hopen dat de makers in seizoen drie zullen beseffen dat de focus beter kan liggen op de relaties tussen de vrouwen onderling. Maakt het wat uit dat de serie voor nieuwe kijkers niet zo interessant zal zijn? Echte fans zal het een worst wezen. Natuurlijk is tokenisme problematisch, maar het weerzien met de oude vriendinnen is hartverwarmend. And just like that vergeven we dat tenenkrommende diversiteitsbeleid en blijven we onze vriendinnen zo trouw als zij elkaar zijn.

★★★☆☆

And Just Like That... is te zien bij HBO Max.

De film heeft veel gemengde kritieken te voortduren gehad en was al te zien bij Pathé Thuis. Vanaf morgen kun je de film kijken bij HBO Max.

Regisseur van de film, Andy Muschietti, is niet alleen bekend van zijn werk aan deze film maar ook van zijn werk aan films als It Chapter One, It Chapter Two en Mama.

Andere realiteit

Wanneer Barry Allen probeert om zijn familie te redden, komt hij onbedoeld vast te zitten in een realiteit waarin generaal Zod is teruggekeerd. Er is geen superheld te vinden en hij weet niet wat te doen in deze andere realiteit. Daarnaast is door zijn reis de gehele toekomst veranderd.

Barry zal de race van zijn leven moeten geven om de wereld en het universum te redden. Daarvoor zal hij ook een superheld uit zijn pensioen moeten halen en een gevangen Kryptonian moeten vinden.

In de film

Als Barry Allen, ook wel The Flash zien we Ezra Miller. Naast hem zien we onder andere Ben Affleck, Sasha Calle, Michael Shannon, Michael Keaton, Ron Livingston en Kiersey Clemons.

Gemengde reacties

Op IMDb pakt de film een redelijke 6.9/10. Bij Rotten Tomatoes pakt de film bij het publiek 83% maar onder de critici maar 64%. Een van de critici zegt het volgende over de film, "'The Flash' is niet bepaald een slechte film, maar veel fans zullen er veel meer van verwachten. Er zit genoeg in de film om te suggereren dat de volgende films in het DC-universum iets speciaals zouden kunnen zijn."

"Een van de hoogtepunten van de film is de actie, hoewel er niet veel vechtscènes zijn. De scènes waarin 'The Flash' aanwezig is en de dag redt, zorgen voor een plezierige ervaring. Er is een bepaalde scène met Batman waardoor ik zijn vechtkunsten nog meer waardeerde.", vertelt kijker knusse stoel bij MovieMeter. Daar scoort de film een 3.14/5.

Battle stations. #TheFlash arrives tomorrow on Max. pic.twitter.com/KTNDJMtgDG

— Max Movies (@moviesonmax) August 24, 2023

HBO Max

Vanaf vrijdag 25 augustus is de film te streamen bij HBO Max.

In 2018 werd het zevende en laatste seizoen van Once Upon a Time uitgebracht. Deze ABC-serie begon als een verhaal over sprookjesfiguren die gedoemd zijn om in onze wereld te leven zonder zich te herinneren wie ze daadwerkelijk zijn.

In het laatste seizoen ontbrak er één belangrijk personage: Emma Swan, gespeeld door Jennifer Morrison. Het vertrek van de actrice kwam als een grote verrassing voor fans van de serie, aangezien Emma de hoofdrolspeler van de serie was en weinig mensen zich konden voorstellen hoe Once Upon a Time zonder haar verder zou kunnen gaan.

Drukke baan

Als antwoord op de vraag waarom ze niet in het laatste seizoen te zien was, zei Morrison dat haar baan niet alleen maar bestond uit rode lopers en feestjes, maar ook uit hard werken: 16-18 uur per dag, constante vluchten (ongeveer 100 per jaar) en gebrek aan vrije tijd voor familie en vrienden.

Het werk was erg vermoeiend voor haar, dus besloot ze een tijdje pauze te nemen en prioriteit te geven aan wat voor haar belangrijker was: "Ik heb zes jaar aan Once Upon a Time besteed, […] maar het is een afmattend schema. […] Ik ben net op een leeftijd en een moment in mijn leven waarop ik thuis wil zijn, ik wil bij mijn familie en mijn vrienden zijn".

Grote klap

Het vertrek van Morrison was een te grote klap voor de serie, en als gevolg daarvan was seizoen 7 van Once Upon a Time de laatste van de serie. Dit seizoen werd niet goed ontvangen door de meeste kijkers, die vooral vonden dat de serie teveel afweek van zijn oorsprong.



Dat is jammer, want de serie had veel trouwe fans die graag een beter einde hadden gezien. Bekijk Once Upon a Time op Disney+.

De aankomende horrorserie The Fall of the House of Usher van Mike Flanagan belooft net zo'n groot succes te worden als zijn serie The Haunting of Hill House uit 2018. Flanagan gebruikt namelijk dezelfde strategie voor zijn nieuwe serie.

The Fall of the House of Usher zet een briljante strategie voort die ertoe heeft bijgedragen dat The Haunting of Hill House Netflix domineerde. Deze tactiek herhaalt Flanagan nog één keer, voordat zijn deal met Netflix tot zijn einde loopt en hij de overstap maakt naar Amazon.

Literatuur

De vier eerdere Netflix-series van Flanagan hadden literaire inspiratiebronnen en connecties. Het is dus geen verrassing dat The Fall of the House of Usher zich zal baseren op verschillende werken van Edgar Allen Poe.

The Haunting of Hill House is geïnspireerd op het gelijknamige boek uit 1959 van Shirley Jackson, The Haunting of Bly Manor een hervertelling The Turn of the Screw van Henry James uit 1898, Midnight Mass is een fictieve roman in zijn film Hush, en The Midnight Club is gebaseerd op het gelijknamige boek van Christopher Pike.

Eigen toevoegingen

Hoewel de series van Flanagan grotendeels klassieke horrorverhalen hervertellen, kan hun voortdurende succes grotendeels worden toegeschreven aan de unieke benadering waarmee hij ze op het scherm brengt. In The Fall of the House of Usher dient Poe's verhaal als een basis, waar elementen uit zijn andere verhalen aan toegevoegd worden.



Dit is geen nieuwe benadering voor Flanagan. De combinatie van de verschillende werken van de auteur en het eigen verhaal van de filmmaker gebruikt hij in al zijn series. The Haunting of Hill House neemt bijvoorbeeld veel elementen over uit het boek van Jackson, maar de veranderingen en toevoegingen van Flanagan zorgen ervoor dat er een gloednieuw verhaal ontstaat dat veel verder reikt.

Wereld creëren

Door verschillende andere werken van Edgar Allen Poe en zijn eigen ideeën te gebruiken in het verhaal van The Fall of the House of Usher, zal Flanagan een wereld creëren die doordrenkt is van Poe's stijl. De serie is vanaf 12 oktober te zien op Netflix.

Een van de meest verrassende verhalen van de afgelopen weken in streamingland is het megasucces van de serie Suits, die oorspronkelijk tussen 2011 en 2019 werd uitgezonden.

De eerste acht seizoenen werden onlangs toegevoegd aan de Amerikaanse versie van Netflix en de volledige negen seizoenen aan Peacock. Snel daarna was de serie plots de nummer 1 meest gestreamde serie in Noord-Amerika.

Onverwacht succes

Suits versloeg hiermee de razend populaire animatieserie Bluey van Disney+, maar ook allerhande grote live-action series die relatief nieuw zijn.

Door dit succes ga je je natuurlijk afvragen of er wellicht meer Suits op komst is. Bedenker Aaron Korsh ging op dit vraagstuk in tijdens een interactie met fans op Twitter/X.

'Suits' May Be Enjoying A Streaming Renaissance, But No Reboot Or Reunion In Works, Says Creator https://t.co/Olm8pLUseV

— Deadline Hollywood (@DEADLINE) August 20, 2023

Aldus Korsh:

"Laat me duidelijk zijn door te zeggen dat er niet wordt gewerkt aan een reboot van Suits. Sowieso moeten dan eerst de stakingen voorbij zijn, en moet er een netwerk of streamer zijn die zaken met ons wil doen. En dat zijn nogal obstakels..."

Reboot of niet?

Toen daarnaast iemand opmerkte dat maar weinig reboots van populaire series succesvol zijn geweest en Suits op een goede manier eindigde, reageerde Korsh simpelweg met: "Ik ben het daar niet mee oneens."

Ondanks dat er negen seizoenen Suits zijn, schijnt het wel zo te zijn dat met name het eerste seizoen opnieuw wordt gekeken. Het kan natuurlijk makkelijk zo zijn dat deze trend zich met volgende seizoenen blijft voortzetten in de komende weken/maanden.